O Φραντς Κάφκα είχε κάποτε πει πως τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας. Και πράγματι τα καλά βιβλία υπάρχουν και εμείς αξίζει να τα βρούμε. Κάπου κρύβονται και μας περιμένουν να ανακαλύψουμε τη ζωή που αυτά κρύβουν μέσα τους. Ένα καλό βιβλίο θα είναι πάντα ένας λόγος να κρατάμε απόσταση από το κακό που συμβαίνει γύρω μας και να ξεφεύγουμε με το νου και την ψυχή μας μέσα από ιστορίες πραγματικές ή φανταστικές.
Μην ξεχνάμε πως τα βιβλία είναι η αφορμή να νιώσουμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως έχουμε καλή παρέα και μπορούμε να ευφρανθούμε. Είναι όμως και ένας εξαιρετικός τρόπος να προσκαλέσουμε τους φίλους μας και να συζητήσουμε, το βιβλίο είναι μεταξύ άλλων κοινός τόπος διαλόγου, χαράς, ανταλλαγής απόψεων και ψυχαγωγίας.
Παρακάτω θα βρείτε βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας από νέους και παλαιότερους συγγραφείς, βιβλία που ξεχωρίζουν για την αφήγηση, το θέμα τους, το συναισθηματικό ξύπνημα που προκαλούν στον αναγνώστη. Είναι βιβλία που αντανακλούν το πάθος και το μεράκι του συγγραφέα που βλέπει στα μάτια τον αναγνώστη και τον καλεί αληθινά και άμεσα να γευτεί τον καρπό της χαράς της ανάγνωσης.
Αγγελική Σπανού, Απαρατήρητοι, Εκδόσεις Πόλις
Διαβάζουμε συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακούμε στην τηλεόραση, μαθαίνουμε για πρόσωπα γνωστά και φημισμένα. Την πληροφορία αυτή τη συγκρατούμε πολύ περισσότερο από κάτι που αφορά σε πρόσωπα αφανή και ανώνυμα, κάτι σαν τους στρατιώτες στον πόλεμο. Η συγγραφέας, με εξαιρετική δεξιοτεχνία και απεκδυόμενη τον ρόλο της δημοσιογράφου, μπαίνει στις ψυχές των απαρατήρητων ανθρώπων, των ανθρώπων της καθημερινότητας και με την αποστολή του παρατηρητή που δεν κρίνει αλλά αφουγκράζεται μας χαρίζει ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή των απλών ανθρώπων γύρω μας.
Βασίλης Γκουρογιάννης, Αναψηλάφηση, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Είναι επίπονο και βαθιά στενάχωρο να ζεις σε μια χώρα που αρνείται να θεραπεύσει τις ίδιες της τις πληγές και να δει τα σφάλματά της για να μπορέσει να οδεύσει με ελπίδα στο μέλλον. Ο συγγραφέας τολμά και αναμετριέται με την ίδια την ιστορία των τελευταίων πενήντα χρόνων θέτοντας τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων έχοντας επίγνωση του ήρωά του που ανακαλύπτει μετά από χρόνια πως στην Ελλάδα τίποτα ή επί το θετικότερο σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μοιάζει η χώρα και οι άνθρωποι της να αναζητούν την ίδια τους την ταυτότητα ζώντας σε ένα κλίμα παρακμής και αποσύνθεσης. Η Αναψηλάφηση είναι μια κάποια επανεξέταση της Ιστορίας.
Θόδωρος Φέστας, Ιστορίες με φίδια, Εκδόσεις Άγρα
Ο Φέστας παραδίδει στον αναγνώστη ιστορίες απλών και παρείσακτων ανθρώπων, γράφει για αυτούς τους αφανείς ήρωες που συναντούμε σε κρυφά σοκάκια, πίσω από παραβάν και ξεχυμένους στο δρόμο δίχως να ξέρουμε από πού έρχονται και πού πηγαίνουν. Με αλληγορικό τρόπο και με όχημα τα φίδια ως ιερό σύμβολο αφηγείται τις ζωές παράξενων όντων που όμως αποτελούν μέρος μιας πολυσυλλεκτικής κοινωνίας, ανθρώπους που πολλές φορές αγνοούμε γιατί δεν θέλουμε να δούμε για τους δικούς μας λόγους. Συναρπάζει η αφήγησή του με την αλήθεια και την ωμότητα των περιγραφών που είναι όμως και το λάβαρό του.
Οδυσσέας Ελύτης, Εν λευκώ, Εκδόσεις Ίκαρος
Ο Νομπελίστας ποιητής του Άξιον Εστί, του Ήλιου του Ηλιάτορα, των Προσανατολισμών και τόσων άλλων ποιητικών συλλογών, αυτός ο ταξιδευτής των λέξεων και του χρόνου, του μπλε της θάλασσας και του ουρανού σε αυτό τον τόμο ξεδιπλώνει τις πιο μύχιες ανησυχίες του και ξετυλίγει το κουβάρι των αναφορών του σε πρόσωπα όπως ο Εμπειρίκος, ο Παπαδιαμάντης και τόσων άλλων προσωπικοτήτων όπως ο Μπλέικ, ο Ρεμπώ. Η γλώσσα του και ο λόγος του είναι φάρμακο σε μια εποχή όπου η σιωπή απέναντι στην ανοησία θα ήταν ευκταία. Ο Ελύτης χαρίζει στον αναγνώστη έναν θησαυρό σκέψης και ένα πολύτιμο διαμάντι στοχασμού και λογοτεχνικής ανάλυσης, ένα μοναδικό εγχειρίδιο γνώσης που αξίζει να διαβαστεί από όλους.
Βασίλης Τσιράκης, Οι αλώβητοι, Εκδόσεις Τόπος
Η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και αυτοί είναι που κινούν τα νήματά της στον βαθμό που μπορούν και την επηρεάζουν. Ο Τσιράκης, με αφορμή ιστορίες ανθρώπων περιποιεί τιμή στην έννοια Ιστορία και ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να συγκινείται και να διδάσκεται από αυτήν. Ξεκινώντας το ταξίδι του στον χρόνο από τον σπαρακτικό εμφύλιο, συνεχίζοντας στην ασταθή δεκαετία του ’50 και την λήξη του εμφυλίου μάς μεταφέρει μέχρι και τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, επιχειρώντας να αναδείξει ανθρώπους βαμμένους από τις ριπές των “φονιάδων καιρών” και να εισχωρήσει στην ψυχή του για να δει κατά πόσο έμειναν αλώβητοι.
Γιώργος Θ. Τζιας, Ήχος ελικοπτέρου, Εκδόσεις Οροπέδιο
Πώς είναι άραγε να είσαι υπό την θέαση πραγμάτων που αδυνατείς να ερμηνεύσεις και να δώσεις λογική εξήγηση; Τι είναι αυτό το περίεργο πετούμενο εργαλείο που ασκεί τόση σαγήνη και ακριβώς ταυτόχρονα ο ήχος του να σε αναστατώνει; “…Το σιδερένιο πουλί ξαναφάνηκε στον ουρανό. Πέταξε χαμηλά, λες και κάτι έψαχνε τώρα μέσα στο ήρεμο νερό”. Ο συγγραφέας, έχοντας στα αυτιά τον ήχο του ελικοπτέρου, στροβιλίζεται γύρω από συμβάντα μεταφυσικά και περιδιαβαίνει στα μονοπάτια του μυαλού και της Ιστορίας με τρόπο παραληρηματικό αλλά και βαθιά φιλοσοφικό. Ένα βιβλίο για τον υπαρξιακό δαίμονα από τον οποίο ο ήρωας δεν ξεφεύγει εύκολα αλλά μάλλον βασανίζεται.
Μιχάλης Μακρόπουλος, Μαύρο νερό, Εκδόσεις Κίχλη
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό αισθάνθηκα πως το λογοτεχνικό παρόν συνομιλεί με αναγνώσματα των προηγούμενων γενιών της ελληνικής λογοτεχνίας. Η ντοπιολαλιά που ο Μακρόπουλος με συνέπεια ακολουθεί είναι μια προσωπική σφραγίδα που συνεχώς τροφοδοτεί. Ο ήρωάς του είναι ο διπλανός μας γείτονας, ο άνθρωπος που συναντούμε στο βαγόνι και δεν ξέρουμε τι βρίσκεται πίσω από τις σκέψεις του. Είναι σημερινός, ζωντανός, σπαρταριστός, είναι μπροστά μας και είναι ευάλωτος. Είναι η προσωποποίηση μίας κοινωνίας που βασανίζεται από την ανασφάλεια, την αγωνία, τον φόβο για αυτό που ξημερώνει αύριο, μιας κοινωνίας που παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς να ελέγχει την κατάσταση και που γνωρίζει πως φταίει και η ίδια.
Γιάννης Σκαραγκάς, Λαχτάρα που περίσσεψε από χτες, Εκδόσεις Κριτική
Μπορεί άραγε ένα ρομαντικό όνειρο να μην μείνει απατηλό και τρελό και να μετουσιωθεί σε πραγματικό; Αυτό επιχειρεί να κάνει η ηρωίδα Δανάη του Σκαραγκά σε μία ιστορική περίοδο πολλαπλών δυσκολιών και παλινωδιών, σε μια χώρα που αιμορραγεί αλλά παράλληλα αναζητά και τη διέξοδο στο μέλλον. Το ταξίδι στο χρόνο είναι μια πολύτιμη προσφορά γιατί εκτός από το ότι η ιστορία έχει τα δικά της κιτάπια έχει τα διδάγματά της. Ο παλμός της αφήγησης του συγγραφέα πατάει γερά πάνω σε μια ερωτική ιστορία που αντλεί ενέργεια από την αστείρευτη ισχύ των συναισθημάτων και των λέξεων, στοιχεία που καθηλώνουν τον αναγνώστη.
Έυα Βλάμη, Σκελετόβραχος, Εκδόσεις Εστία
“Ο καπετάν – Ζαχαρίας αριβάρησε πρώτος στου Σκελετόβραχου. Η κυρά Ρήνη, η καπετάνισα, είταν στην ξώπορτα και τόνε καλωσόριζε. Μα δεν είχε σφαλίσει πού φάνηκαν από κάτου ν’ ανηφορίζουν κ’ οι άλλοι…”. Θάλασσα, αυτή η αέναη δύναμη της μητέρας φύσης γίνεται εδώ ο απόλυτος πρωταγωνιστής της αφήγησης έτσι που ο άνθρωπος μοιάζει ένας αδύναμος κρίκος έτοιμος να σπάσει ανά πάσα στιγμή. Και όμως οι ήρωες της Βλάμη, γυναίκες Μπουμπουλίνες και άντρες Κανάρηδες, δεν λυγίζουν αλλά επιχειρούν να γίνουν σύμμαχοι και συνοδοιπόροι της άγριας θάλασσας. Μια ιστορία που συγκλονίζει από την μαγεία των περιγραφών και μια γλώσσα σπάνια και θαυμαστή. Είναι από τα βιβλία που διαβάζοντάς το αισθάνεσαι την αλμύρα της θάλασσας και τον άνεμο να σου ξυπνάει τις αισθήσεις.
