Όλοι μας γνωρίζουμε τα σπουδαία έργα που έχει να προσφέρει η παγκόσμια κλασική λογοτεχνία. Ακόμα και αν δεν τα έχουμε διαβάσει ,σίγουρα θα έχουμε δει μια ταινία, μια τηλεοπτική σειρά ή μια θεατρική παράσταση βασισμένη σε αυτά, θα έχουμε ακούσει συζητήσεις που θα τα περιλαμβάνουν ή τουλάχιστον θα ξέρουμε την υπόθεσή τους. Ακόμα κι αν δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε ή πότε, όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τους βασικούς ήρωες και τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν. Επομένως, πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί «γιατί να διαβάσω ένα κλασικό βιβλίο;»
Οι Σεμπάστιαν Περέζ και Μπενζαμέν Λακόμπ επέλεξαν να ξαναγράψουν το έργο του Λίμαν Φρανκ Μπάουμ «Ο μάγος του Οζ» και να του δώσουν μια νέα πνοή, ώστε να πείσουν τον καθένα από εμάς να το διαβάσει για πρώτη ή για πολλοστή φορά. Κατανοώντας απόλυτα πως κανείς δεν επιθυμεί να διαβάσει κάτι το οποίο του είναι ήδη γνωστό, φιλοδόξησαν να παρουσιάσουν το βιβλίο με μια διαφορετική προσέγγιση, εστιάζοντας κυρίως στην εικόνα. Με απόλυτο σεβασμό στο έργο οι καλλιτέχνες κατάφεραν να το ανανεώσουν και να το κάνουν προσιτό σε μικρούς και μεγάλους.
Αυτή τη φορά ο κύριος αφηγητής του ταξιδιού στη μαγική χώρα του Οζ, είναι το σκιάχτρο, ένας ήρωας που πάντα έμενε στην αφάνεια λόγω της αφέλειάς του. Έτσι η ιστορία γίνεται ζωντανή και ο αναγνώστης νιώθει μέρος της παρέας των ηρώων. Έμφαση δίνεται, επίσης, στα μηνύματα που ήθελε να περάσει το πρωτότυπο έργο. Τονίζεται έντονα η σημασία της αληθινής φιλίας, της αγάπης, της συνεργασίας και της τόλμης. Το προεξέχον, όμως, ηθικό δίδαγμα είναι πως παρόλο που το να μην το βάζουμε κάτω και να αναζητούμε συνεχώς αυτό που θέλουμε είναι σπουδαίο, μπορεί να διαπιστώσουμε πως αυτό που ψάχναμε βρισκόταν συνεχώς δίπλα μας, ή ακόμα και μέσα μας.
Παράλληλα, χρησιμοποιείται μια γλώσσα απλή, κατανοητή και ταυτόχρονα ζωηρή και ποιητική, ικανή να προσεγγίσει τους μικρούς αναγνώστες που συνήθως δεν ενδιαφέρονται για την κλασική λογοτεχνία. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται άλλωστε και η εικονογράφηση. «Οι εικόνες του Μπενζαμέν Λακόμπ διαποτίζουν το κείμενο με μια παράξενη ατμόσφαιρα που μαγνητίζει τον αναγνώστη, πολύ μακριά από το στοιχείο τους κιτς και τη στυφάδα που έχουν αρκετές φορές συνδεθεί με τη συγκεκριμένη ιστορία», αναφέρεται στο σημείωμα στο τέλος του βιβλίου.
Φυσικά, έχουν διατηρηθεί και αρκετά στοιχεία από το αρχικό έργο. Ένα από αυτά είναι οι συμβολισμοί που ασκούσαν κριτική στην οικονομική κρίση της Αμερικής στα τέλη του 19ου αιώνα. «Η μικρή χωριατοπούλα Ντόροθι με τα ασημένια παπούτσια συμβολίζει το λαό που έχει σαστίσει μπροστά στην παντοδυναμία του χρυσού, το σκιάχτρο τους καταχρεωμένους αγρότες, ο τενεκεδένιος ξυλοκόπος τους εξαθλιωμένους εργάτες, το λιοντάρι τον πολιτικό που ηττήθηκε και ο Οζ τον απατεώνα και διεφθαρμένο αντίπαλό του».
Η απάντηση, λοιπόν στην ερώτηση που διατυπώθηκε στην αρχή είναι πολύ απλή. Αξίζει να διαβάσεις ένα κλασικό βιβλίο όταν η καινούργια του έκδοση έχει κάτι καινούργιο να σου προσφέρει. Αξίζει γιατί πάντα θα μπορείς να βρεις κάτι καινούργιο να αποκομίσεις. Αξίζει να το διαβάσεις ξανά από μία παιδική έκδοση μαζί με τους μικρούς σου φίλους για να το γνωρίσουν κι αυτοί, αλλά και για να νιώσεις κι εσύ σαν παιδί. Αξίζει να διαβάσεις «Το μάγο του Οζ» από τις εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη γιατί μπορεί να σου προσφέρει όλα αυτά και να σε ταξιδέψει σε έναν κόσμο μαγικό.
Η αγάπη της για το βιβλίο ξεκίνησε από μικρή ηλικία και συνεχίστηκε με τη συγγραφή άρθρων για τη σχολική εφημερίδα. Μιλάει δύο ξένες γλώσσες και έχει παρακολουθήσει επί σειρά ετών μαθήματα Θεάτρου και Μονωδίας, ενώ είναι κάτοχος πτυχίου Αρμονίας. Αυτή τη στιγμή σπουδάζει Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και προετοιμάζεται για τις πτυχιακές εξετάσεις του πιάνου.