Μια ταραγμένη εποχή, μία εποχή όπου τα πολιτικά τερτίπια και οι συνωμοσίες έδιναν και έπαιρναν. Η άλλη ερωμένη του βασιλιά είναι η αποτύπωση μιας περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας όπου δυστυχώς οι αυλές των βασιλέων αποφάσιζαν για το μέλλον των ανθρώπων και λίγοι πεφωτισμένοι ανάμεσά τους είχαν το όραμα και την βούληση να προσφέρουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως συμβαίνει και εδώ, η ανθρώπινη έπαρση και η αλαζονεία της εξουσίας θόλωναν το μυαλό και πλήγωναν θανάσιμα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το παράδειγμα της θανάτωσης ανθρώπων κατά το δοκούν υπήρξε μία πάγια και συνήθης τακτική για την βασιλική εξουσία μέχρι και την Γαλλική Επανάσταση γιατί ύστερα η ασυδοσία λάμβανε χώρα σε μικρότερο βαθμό. Ο κόσμος της Αναγέννησης δεν ήταν μόνο ωραίοι πίνακες, υπέροχα γλυπτά και εξαίσιες μουσικές και αρχιτεκτονικές δημιουργίες. Δυστυχώς, πίσω από την λάμψη των βασιλικών παλατιών υπήρχε ένας κόσμος ανθρώπινης θλίψης και δραμάτων, όπως αυτό που περιγράφεται εδώ.
Μια γυναίκα θύμα της αντρικής βαρβαρότητας
Είναι γνωστό πως η θέση της γυναίκας ήταν στο κατώτατο επίπεδο της κοινωνίας, ήταν δυστυχώς ένα αντικείμενο πόθου ή ένα εργαλείο γέννησης και ανατροφής παιδιών και τίποτα παραπάνω. Δικαιώματα δεν είχε, υπόσταση σχεδόν δεν είχε, αξιοπρέπεια δεν της είχε μείνει και ζούσε απομονωμένη σε ένα σπίτι δίχως καμία διασκέδαση, χωρίς να έχει άποψη για τα πράγματα, απλά μόνο υποχρεώσεις και υπομονή στην πολλές φορές ασύδοτη και βίαιη αντρική συμπεριφορά. Το βιβλίο αναφέρεται στην Άννα Μπολέιν, η οποία αποτέλεσε και ένα από τα πιο αινιγματικά πρόσωπα του 16ου αιώνα. Η Philippa Gregory, στο βιβλίο καταγράφει την τραγική κατάληξη της Άννα Μπολέιν στην αυλή του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Η’, ο οποίος και αποφάσισε τον αποκεφαλισμό της μετά από τρία χρόνια γάμου γιατί δεν κατάφερε να του εξασφαλίσει αρσενικό απόγονο και άρα διάδοχο στον θρόνο.
Πρόκειται για μια ιστορία που σκιαγραφεί με γλαφυρό τρόπο μια ολόκληρη εποχή όπου ο βασιλιάς είχε την δύναμη να ορίζει τις τύχες των ανθρώπων και να λειτουργεί με βάση τα πάθη του και τις φιλοδοξίες του για εδραίωση της εξουσίας του. Η ιστορία της βασιλικής εξουσίας ανά την Ευρώπη αποδεικνύει περίτρανα πως η Ευρώπη δεν είχε καμία σχέση με την δημοκρατική διάσταση που την διέπει σήμερα. Ελάχιστοι βασιλείς υπήρξαν υπηρέτες του λαού τους που να βοηθούσαν την ανάπτυξη και την ευημερία, οι περισσότεροι κλεισμένοι στις αίθουσες και τα δωμάτια των παλατιών τους και αδιάφοροι για τα όσα συνέβαιναν εκτός ζούσαν σε υπέρμετρη πολυτέλεια και δίχως καν συνείδηση του ρόλου που τους είχε ανατεθεί. Η εκκλησία σε αυτό είχε και εκείνη την ευθύνη της αφού λίγες φορές παρενέβαινε για να αποσοβήσει τραγωδίες όπως αυτή.
Η Άννα Μπολέιν υπήρξε θύμα του βασιλιά Ερρίκου Η’, ενός ανθρώπου που δεν είχε κανέναν οίκτο και κανένα έλεος μπροστά στην εξυπηρέτηση των παθών του και των πόθων του. Εκείνη την εποχή, η απόκτηση διαδόχου αρσενικού αποτελούσε πρωταρχικό και κύριο στόχο και η ανεύρεση εκείνης της γυναίκας που θα προσέφερε στον βασιλιά αυτό το θείο δώρο αποτελούσε και αυτό μονόδρομο. Η Άννα Μπολέιν έκανε το “λάθος” να αποκτήσει ένα κοριτσάκι. Σε περίπτωση που η γυναίκα αυτή δεν ήταν σε θέση να χαρίσει στον βασιλιά αρσενικό καρπό τότε η ίδια εξευτελιζόταν ενώπιον της κοινωνίας, πολλές φορές γινόταν αντικείμενο χλευασμού από την ίδια της την οικογένεια, η οποία και είχε επενδύσει πολλά στην κοινωνική ανέλιξη και πολύ συχνά κινδύνευε η ζωή της όπως στην περίπτωση της Άννας Μπολέιν.
Μην ξεχνάμε πάντως πως το να αφαιρείς την ζωή από έναν άνθρωπο με έναν τέτοιο απάνθρωπο τρόπο δεν ήταν ένα συμβάν άξιο κριτικής, μάλλον το αντίθετο. Αποτελούσε μία κατά κόρον συνήθεια απονομής μιας κάποιας δικαιοσύνης, η Θέμιδα είχε τους δικούς της κανόνες τότε. Κρεμάλες, απαγχονισμοί, πυρά, μαστιγώματα και άλλες τέτοιες μέθοδοι – μην ξεχνάμε την Ιερά εξέταση και τα βασανιστήρια που θύμιζαν βαθύ Μεσαίωνα – ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο για την κοινωνία εκείνων των εποχών και μάλιστα το κοινό απολάμβανε αυτά τα θεάματα εν είδει ψυχαγωγίας. Η ταινία που είναι βασισμένη στο βιβλίο αποτυπώνει ξεκάθαρα τα όσα μας περιγράφει η συγγραφέας στο βιβλίο και αποκαλύπτει ουσιαστικά την αστείρευτη βαρβαρότητα και βαναυσότητα. Για τον βασιλιά δεν υπήρχε αγάπη, μόνο συμφέρον και υπόκλιση στην εξουσία του, τα συναισθήματα για αυτόν υπήρχαν μόνο στα λεξικά.
Η ίδια γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο: “Η Άννα κατηγορείται πως σαγήνευσε το βασιλιά χρησιμοποιώντας μαγικά μέσα. Ο αδερφός σου λέγεται πως τη βοήθησε. Γι’ αυτό και δικές τους δίκες θα γίνουν ξεχωριστά. Συγχώρα με που δεν σ’ τα είπα όλα αμέσως. Δε θέλω να φέρνω τέτοια νέα στη γυναίκα μου, γυρνώντας σπίτι για το δείπνο. Κατηγορούνται ότι υπήρξαν εραστές και ότι έκαναν επίκληση στο διάβολο. Θα δικαστούν ξεχωριστά όχι επειδή θα τους δοθεί άφεση, αλλά επειδή τα εγκλήματά τους είναι πολύ μεγάλα για να ακουστούν σε μια συνεδρίαση”. Με συνοπτικές λοιπόν διαδικασίες και με ίδια απόφαση ως Θεός επί γης, ο ίδιος ο βασιλιάς αποφάσισε για την τύχη της υπηκόου του που δεν έφερε εις πέρας την αποστολή που της είχε αναθέσει. Το δράμα της ανθρώπινης αμαρτίας ασυγχώρητο για τον ίδιο αφού τα χέρια του θα ήταν πια βαμμένα με αίμα, ένα αίμα που η ιστορία δεν ξεγράφει από τα κιτάπια της όσοι αιώνες και αν περάσουν.
“Μπορείς να προχωρήσεις ίσια κατά το θάνατό σου ή μπορείς να επιβεβαιώσεις από όλο αυτό, να αναθρέψεις τα παιδιά σου, να προστατέψεις το κοριτσάκι της Άννας, που ως τα τέλη της εβδομάδας θα καταισχυνθεί…”
“… της έμαθες πως να ξελογιάσει το βασιλιά, αφού υπήρξες ερωμένη του επί χρόνια. Της βρήκες μια γυναίκα που ήξερε από βότανα και φίλτρα, έφερες μια μάγισσα μέσα στο ίδιο το παλάτι…”
