Ένα μυθιστόρημα δυστοπικό που έρχεται από το μέλλον ή μήπως από το παρελθόν και το οποίο αντικατοπτρίζει το μέλλον; Γιατί όσα περιγράφει η Ούρσουλα Λε Γκεν έχουν ήδη συμβεί στο παρελθόν και άρα τα όσα περιγράφει είναι απλά μία κακή επανάληψη της ιστορίας των ανθρώπων; Δυστυχώς, με όσα συμβαίνουν στον κόσμο γύρω μας, με όσα έζησαν οι αυτόχθονες πληθυσμοί ανά τους αιώνες από αποίκους και με όσα μέλλει να συμβούν στο εγγύς μέλλον δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε και πολύ αν και προσωπικά θα το επιθυμούσα πολύ. Τα όσα η συγγραφέας με τέτοια δραματικότητα αφηγείται και εξιστορεί έχουμε να κάνουμε με έναν κόσμο απόκοσμο που ήδη από το 1972, δηλαδή σχεδόν πενήντα χρόνια πίσω, αποτελεί ένα εφιαλτικό σενάριο με πραγματικές διαστάσεις. Η ανθρωπότητα είναι επί ξύλου κρεμάμενη και η επιβίωσή της στη Γη κρέμεται από μία κλωστή λόγω της κλιματικής αλλαγής που σαρώνει τα πάντα.
Ένα προφητικό μυθιστόρημα που ευχόμαστε να μην βγει αληθινό
Η Ούρσουλα Λε Γκεν υπογράφει ένα βιβλίο καταπέλτη για τις πολιτικές των ανθρώπων, για αυτό το είδος που έχει τόση έφεση στο να δημιουργεί όσο και στο να καταστρέφει με την ζυγαριά να γέρνει δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται και από τα γεγονότα, προς το δεύτερο και μάλιστα με λύσσα και μανία σαν να μην υπάρχει αύριο. Εδώ, πρόκειται για μία απόπειρα εποίκησης από τους Γήινους που έχουν μείνει από ξυλεία λόγω της καταστροφής των φυσικών πόρων και βασικός τους σκοπός είναι η εκμετάλλευση εδαφών, δασών εν προκειμένω από έναν άλλο πλανήτη προκειμένου να αναπληρώσουν αυτό το κενό και αυτή την έλλειψη. Με άλλα λόγια, διαπράττεται και πάλι ένα κολοσσιαίο σφάλμα, η καταστροφή ενός άλλου πλανήτη με απώτερο στόχο την κάλυψη αναγκών από μία Γη που έχει μείνει δίχως δάση και δίχως φυσικό τοπίο αποτέλεσμα της ανυπολόγιστης ζημιάς και της ανικανότητας των ανθρώπων να διαχειριστούν τους πόρους μέσα σε λελογισμένα πλαίσια.
“Εσείς δεν είστε πνευματικά ισορροπημένοι, δεν υπάρχει ούτε ένας στους χίλιους ανάμεσά σας που να ξέρει πώς ονειρεύονται. Ούτε καν ο Λιούμποφ, που ήταν κι ο καλύτερος απ’ όλους σας. Κοιμάστε, ξυπνάτε και ξεχνάτε τα όνειρά σας, και μετά κοιμάστε πάλι και ξυπνάτε πάλι, και περνάτε έτσι όλη σας τη ζωή, και νομίζετε πως αυτό πάει να πει ύπαρξη, ζωή, πραγματικότητα! Εσείς δεν είστε παιδιά, είστε μεγάλοι άνθρωποι αλλά ανισόρροποι. Και γι’ αυτό έπρεπε να σας σκοτώσουμε, πριν μας τρελάνετε κι εμάς. Τώρα πήγαινε πάλι πίσω και μίλα για την πραγματικότητα με τους άλλους ανισόρροπους” γράφει η Ούρσουλα Λε Γκεν καταδεικνύοντας την ασυδοσία, την βαρβαρότητα και την αγριότητα των Γήινων έναντι της Νέας Γης στην οποία αποφασίζουν να επιβάλλουν οι άνθρωποι τις βάναυσες πολιτικές τους.
Η προσπάθεια εκμετάλλευσης των πόρων γηγενών πληθυσμών από τους αποίκους με κάθε κόστος και τρόπο ήταν πραγματικά η απόδειξη πως οι εκπολιτισμένοι θεωρητικά λαοί εισέβαλαν δια της βίας και δεν έδειξαν κανέναν σεβασμό ούτε και προσοχή στους ανθρώπους, που τους αποκαλούν αθώους. Η Λε Γκεν, δίχως να μασάει τα λόγια της και δίχως να ωραιοποιεί καταστάσεις, αναφέρει πολλές φορές το γεγονός πως οι λαοί αυτοί έπρεπε με κάθε τρόπο να εξολοθρευτούν και να εξοντωθούν εφόσον οι άνθρωποι ήταν πλέον οι άρχοντες και εκείνοι που θα ηγούντο της Νέας Γης, θέλοντας και μη και αυτό αποτέλεσε μία βασική αποστολή των αποίκων που πρώτοι ακούμπησαν το πόδι τους. Σήμερα γνωρίζουμε τα όσα έλαβαν χώρα σε άλλες περιόδους, όμως σε μία ακόμα επικείμενη κρίση όπως αυτή περιγράφεται εδώ, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τα όσα καταγράφονται εδώ ωμά και γλαφυρά.
Για μία ακόμα φορά και δίχως καμία αμφιβολία, οι Γήινοι εισβολείς, γιατί είχαν πάει εκεί με έναν συγκεκριμένο σκοπό, δεν βρίσκονταν εκεί να θαυμάσουν το τοπίο και να φύγουν, σκοπός ήταν η εγκαθίδρυσή τους, η εγκατάστασή τους και η πάταξη κάθε αντίστασης για να ικανοποιήσουν τον σκοπό τους, κάτι που φάνηκε δυστυχώς εκ των υστέρων με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Αυτό που είχε, τόσο η συγγραφέας στο μυαλό της, όσο και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας στον νου τους, ήταν το πώς θα εκμεταλλεύονταν τον πλούτο των φυσικών πόρων, πώς θα αποσπούσαν οφέλη από όσα οι γηγενείς απολάμβαναν. Δεν είχαν καμία πρόθεση να αφήσουν τον πλούτο να πάει χαμένος και δεν επέδειξαν κανέναν σεβασμό πλην των πρώτων προσπαθειών να γίνουν απλά αρεστοί και μη επικίνδυνοι για να γνωρίσουν πρόσωπα και πράγματα.
“Βρισκόμαστε εδώ τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω αν ο πολιτισμός των γηγενών ανθρώπων θα επιβιώσει για άλλα τέσσερα ακόμα. Όσο για την οικολογία του περιβάλλοντος, νομίζω πως ο Γκος θα με υποστηρίξει αν πω ότι έχουμε καταστρέψει αμετάκλητα τα βιοσυστήματα των αυτοχθόνων σε ένα μεγάλο νησί, ότι έχουμε προξενήσει τεράστιες ζημιές στην υποήπειρο Σόρνολ και ότι αν συνεχίσουμε την υλοτομία με τους παρόντες ρυθμούς, μπορεί να μετατρέψουμε τις κυριότερες κατοικήσιμες εκτάσεις σε ερήμους μέσα σε δέκα χρόνια”. Είναι εκπληκτικό το πώς αυτά γράφτηκαν πενήντα χρόνια πίσω και είναι σαν να αφορούν το σήμερα και τα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη σήμερα. Διορατική η Λε Γκεν σίγουρα, αλλά και “σπουδαίοι” οι άνθρωποι που καταφέραμε μέσα σε λίγες δεκαετίες να τινάξουμε τον πλανήτη στον αέρα και τώρα να τρέξουμε να σώσουμε ό,τι σώζεται. Να σημειώσουμε πως η εξαιρετική μετάφραση ανήκει στον Πάνο Τομαρά στον οποίο αξίζουν συγχαρητήρια.
“Αν οι άνθρωποι είναι άνθρωποι, τότε είναι άνθρωποι ανάξιοι ή ανεκπαίδευτοι να ονειρευτούν και να φερθούν σαν άνθρωπο. Γι’ αυτό επιδίδονται σε βασανισμούς, σκοτωμούς και καταστροφές, παρακινημένοι απ’ τους θεούς μέσα τους, τους οποίους όμως δεν απελευθερώνουν, αλλά προσπαθούν να τους ξεριζώσουν και να τους αρνηθούν”
“Ίσως, αφού πεθάνω, οι άνθρωποι να ξαναγίνουν όπως ήταν πριν γεννηθώ εγώ και πριν έρθετε εσείς. Αν και δεν το νομίζω”
