Υπήρξαν αναμφίβολα πολλά γεγονότα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του Λόρδου Βύρωνα, αυτού του εξαιρετικά συμπαθή ποιητή και πολιτικού αγωνιστή που έγινε σημείο αναφοράς για τους Έλληνες και τον δίκαιο αγώνα τους. Ο Ιωάννης Χουντής σε αυτό το ιδιαίτερα διαφωτιστικό πόνημα εξηγεί και παρουσιάζει τον Λόρδο Βύρωνα και την πολιτική του δράση στην Αγγλία των αρχών του 19ου αιώνα, μια δράση που τον οδήγησε τελικά να αποφασίσει να ταξιδέψει εκ νέου στην Ελλάδα για να συνδράμει στην ελληνική επανάσταση. Είχε ήδη ταξιδέψει στην Ιταλία όπου και εκεί επέδειξε τις ικανότητες και την πεποίθησή του πως το δίκαιο χρειάζεται τη δική του βοήθεια. Το βιβλίο αυτό είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουμε άγνωστες πτυχές της φυσιογνωμίας του ήρωα Λόρδου Βύρωνα που άφησε πίσω του την πολυτελή και άνετη ζωή του για να σταθεί στο πλευρό μιας επανάστασης που τελικά τον αφορούσε.
Ένας πολιτικός και ρομαντικός αγωνιστής με ιδεώδη και όνειρα για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο
Στον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία και ελευθερία προσέτρεξαν πολλοί φιλέλληνες ανά την υφήλιο για να συνδράμουν το έργο της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού. Κορυφαίος ποιητής και διανοούμενος, ο Λόρδος Μπάιρον υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία που από την πρώτη στιγμή έδειξε μεγάλη ευαισθησία στον υπέρτατο αυτόν αγώνα και μάλιστα πούλησε μεγάλο κομμάτι της αξιοθαύμαστης περιουσίας του για να χρηματοδοτήσει τον αγώνα. Ωστόσο, δεν έμεινε μόνο εκεί γιατί ο ίδιος με θάρρος και ζήλο αγωνίστηκε και σκοτώθηκε θυσιαζόμενος στο ιδανικό της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού. Αυτό που εξηγεί ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό είναι πως συμβάντα και πολιτικές στο κόμμα των Ουίγων συνετέλεσαν ώστε ο ίδιος να απομακρυνθεί από τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Αγγλία και να φύγει από τη χώρα για να βρει τον εαυτό του, να γίνει μέρος της αλλαγής που ήθελε να δει να συμβαίνει.
Γνήσιος και αυθεντικός ποιητής του ρομαντισμού αναζητούσε την αλήθεια μακριά από τα πλούτη και την άνεση της ζωής στην ύπαιθρο της Βρετανίας, αναζητούσε διακαώς να ζήσει μια άλλη περιπέτεια και να προσφέρει για έναν σκοπό, για ένα ιδεώδες, να γίνει μέρος μιας ιερής αποστολής, αυτός ήταν ο δικός του αγώνας και η δική του σταυροφορία. Του άρεσαν πολύ τα ταξίδια γιατί του άρεσε να ανακαλύπτει το διαφορετικό και αυτό μετέφερε και στην ποίησή του με αυτή την λυρικότητα που την χαρακτηρίζει. Αναμφίβολα, υπήρξε ο Λόρδος Βύρωνας μια πολυσχιδής μορφή που μπορεί κανείς να την παρομοιάσει με τον επίγονό του Όσκαρ Ουάιλντ.
Στην εισαγωγή του βιβλίου ο Alexander Dundee αναφέρει χαρακτηριστικά το εξής ενδιαφέρον, κάτι που άλλωστε σκιαγραφεί πλήρως τον τρόπο σκέψης του Λόρδου Βύρωνα: “…η ουσία της αγάπης του Βύρωνα για την ελευθερία και την ατομικότητα δεν εδραζόταν στην φιλοδοξία έναντι της κυβερνητικής πολιτικής αλλά στην αντίθεσή του προς την επανάπαυση του κατεστημένου”. Ο Βύρων υπήρξε σθεναρός υπερασπιστής του δικαίου και ουσιαστικά εδραιώθηκε μέσα του αυτή η πίστη που τον ήθελε να παλεύει συνεχώς με όποιον τρόπο μπορούσε. Ο Λαμπεντούζα γράφει χαρακτηριστικά στο δικό του βιβλίο: “…το 1954, αυτό που θα χρειαζόταν η κοινωνία μας θα ήταν ένας… Μπάιρον, ένας ποιητής δηλαδή που δεν θα ήταν σκλάβος του αναγνωστικού κοινού ή των εκδοτών, ένας ποιητής με είκοσι εκατομμύρια εισόδημα, που θα τολμούσε να πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη”.
Ο Ιωάννης Χουντής έχει καταφέρει μέσα από το εμπεριστατωμένο και άρτιο βιβλίο του να μας παρουσιάσει όλη την πολιτική κατάσταση και τις αναταραχές στο πολιτικό γίγνεσθαι της Αγγλίας στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Ήταν τότε που ο πολιτικός πόλεμος μεταξύ Τόρις και Ουίγων, των δύο κυρίως κομμάτων της εποχής, υπήρξε έντονος με πολλές εκατέρωθεν αντεγκλήσεις, υπόγειες συνεννοήσεις, πολιτικά παιχνίδια και άλλα γεγονότα που έκαναν τον Βύρωνα να αρχίσει σιγά σιγά να απομακρύνεται από την ανάμειξή του στον πολιτικό στίβο καθώς αηδίαζε ενώπιον των συνωμοσιών. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου διαβάζουμε: “Ίσως αυτή η αποστροφή, θα σήμαινε πως εκτός από την έμφυτη αντιπολιτευτική του τάση, όσο περνούσαν τα χρόνια, ο Βύρων θα αποκτούσε όλο και περισσότερο τη διάθεση να συμμετέχει στην άσκηση της εξουσίας και στη διαμόρφωση των πολιτικών επιλογών – παρά στην κριτική τους”.
Ο κόσμος του Βύρωνα βρισκόταν μακριά από τα όσα διαδραματίζονταν στην Βουλή των Λόρδων και είχε σβήσει μέσα του η φλόγα να συμμετέχει στα κοινά, ζητούσε έναν άλλο ρόλο για τον εαυτό του, πιο ρομαντικό και σαφώς πιο επικίνδυνο αλλά αυτό μάλλον δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα μιας και έμοιαζε να γνωρίζει εκ προοιμίου την ανάγκη του να αναλάβει πραγματική δράση στο πεδίο και το μέτωπο. Η ποίησή του εξάλλου αντικατοπτρίζει αυτήν του την επιθυμία, να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων και όχι ένας απλός παρατηρητής τους. “Ήθελε να είναι ταυτόχρονα ένας υπέρμαχος των λαών και ένας ακόλαστος άρχοντας, ένας σύζυγος και ένας Δον Ζουάν, ένας βολταιριστής και ένας πουριτανός”. Ήταν λοιπόν απόλυτα αφοσιωμένος και στο κίνημα του ρομαντισμού, το οποίο εξάλλου και υπηρέτησε μέσα από τα γραπτά του. Ο Βύρων δεν ήταν ένας συμβατικός Λόρδος, υπήρξε ένας Λόρδος λαϊκός με την έννοια πως το τέλος του απέδειξε αυτή την λαχτάρα να δοθεί εξ’ ολοκλήρου στην έμφυτη κλίση του, αυτήν που του φώναζε να αγωνιστεί.
“Αν και ήταν καλός ρήτορας και διέθετε ευρεία παιδεία, εν τούτοις, δεν είχε τα λοιπά ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός πετυχημένου πολιτικού”
“Ένας συνδυασμός εκδοτικής επιτυχίας, ερωτικής απογοήτευσης αλλά και μίας απογοήτευσης από αυτό που τελικά προσδοκούσε από τη συμμετοχή του στα κοινά, θα τον οδηγούσε στη μη ενεργή ενασχόλησή του με την βρετανική πολιτική στο μέλλον”
