“Το Μαύρο θηλυκό στα τρυφερά του χρόνια δέχεται επιθέσεις απ’ όλες τις ενωμένες δυνάμεις της φύσης, την ίδια στιγμή που δέχεται τα τριπλά διασταυρούμενα πυρά της αρσενικής προκατάληψης, του λευκού αλόγιστου μίσους και της Μαύρης έλλειψης ισχύος”. Η Μαργκερίτ Χέντερσον, η μετέπειτα Μάγια Αγγέλου, είναι εκείνη στην οποία ανήκουν τα σκληρά αλλά απόλυτα αληθινά λόγια σε σχέση με τη ζωή της στην φυλετικά ανορθόδοξη αμερικανική κοινωνία της εποχής μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο όπου οι έγχρωμοι υπήκοοί της αντιμετωπίζονται δυστυχώς ως μιάσματα και ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Κάτι δυστυχώς που βλέπουμε να αναπαράγεται μέχρι και σήμερα. Αυτό που μένει στον αναγνώστη από την αφήγηση της συγγραφέως είναι μία πικρία από ένα κορίτσι που βρέθηκε να βιάζεται στα 8 του χρόνια και έτσι στιγματίστηκε η μετέπειτα εφηβεία του.
Είναι το ίδιο κορίτσι που έμεινε έπειτα έγκυος από τον ίδιο της τον αδερφό και σημαδεύτηκε από μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη προσπαθώντας εν τω μεταξύ να ζήσει με την άστατη σε χαρακτήρα μητέρα της και τον σκληρό σε συμπεριφορά δεύτερο πατριό της. Η ίδια θα γράψει άλλωστε: “Το γεγονός ότι η Αμερικανίδα Νέγρα αποκτά έναν καταπληκτικό χαρακτήρα συχνά αντιμετωπίζεται με κατάπληξη, απέχθεια, ακόμα και με πόλεμο. Σπάνια γίνεται αποδεκτό ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ενός αγώνα που κερδήθηκε από επιζώντες και αξίζει τον σεβασμό, αν όχι την ενθουσιώδη αποδοχή”. Με τα λόγια αυτά καταδεικνύει το πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση σε μία κοινωνία, η οποία μισεί τον έγχρωμο και αδυνατεί να αποδεχθεί και να “χωνέψει” την διαφορετικότητα.
