Πρόκειται για μια ιστορία που εμπεριέχει τον αριθμό δύο, αναφέρεται δηλαδή σε ένα δίδυμο που θα μπορούσε να μας θυμίζει την ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Αποτελεί ένα δίδυμο σαφέστατα αρχετυπικό που οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα για την ιστορία των πρωτόπλαστων και πόσο οι δύο πάλεψαν με το δικό τους ασυνείδητο, τις σκέψεις τους, τις μεταξύ τους αντιδικίες, την αγάπη τους και τον διωγμό τους. Αυτό το μαργαριτάρι που μνημονεύει ο συγγραφέας θα μπορούσε στα μάτια ενός απλού ανθρώπου να είναι το μήλο που αποτέλεσε την αφορμή για την εκδίωξη των πρωτόπλαστων, δηλαδή ένα αντικείμενο επικίνδυνο που μόνο δεινά φέρνει και σε καμία περίπτωση ευτυχία.
Εδώ έγκειται και η δοκιμασία του ανθρώπου του Στάινμπεκ να αντισταθεί σε έναν επικείμενο πειρασμό – το μαργαριτάρι – που βρίσκεται ενώπιόν τους, σε μία πιθανή απειλή που δεν μοιάζει ως τέτοια σε πρώτη φάση παρά εκλαμβάνεται ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πλούτο -αλλά τι πλούτο – για το ζευγάρι του Κίνο και της Χουάνα. Ο Κίνο “ως άντρας” όπως ο ίδιος αναφέρει συνεχώς στην συμβία του, αναλαμβάνει να εκμεταλλευτεί την πώλησή του περίφημου μαργαριταριού για να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής της οικογένειάς του και οι προθέσεις του είναι πράγματι αγαθές και αγαθώς ορμώμενες. Ωστόσο, αυτή του η έντονη επιμονή στην εύρεση του πωλητή και την πώληση του μαργαριταριού με κάθε τρόπο και μέσο μπορεί να οδηγήσει τον ίδιο και την οικογένειά του σε απρόβλεπτες καταστάσεις και οδυνηρές συνέπειες που δεν φαντάζεται εκείνη την στιγμή.
