“Αγωνίζεσθε εισελθείν δια της στενής πύλης, ότι η πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την Ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν”. Η ιστορία που παρουσιάζεται εδώ μετράει τις πληγές που δημιουργεί η αγάπη ενώ στέλνει μηνύματα αγάπης. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην αγάπη και τον έρωτα και με ποια δύναμη ψυχής μπορεί να απαρνηθεί για να σώσει τον πλησίον του; Η δύναμη της αγάπης, όπως αποκαλύπτεται σε κάθε στιγμή της αφήγησης, είναι αστείρευτη αλλά είναι επώδυνη και χτυπάει αυτόν που δεν είναι έτοιμος να δεχτεί τα όποια χτυπήματά της. Ο Ζιντ, μέσω του νεαρού πρωταγωνιστή Ζερόμ, καταδεικνύει και την δική του ερωτική αναστάτωση όταν στα πρώτα βήματα της ζωής του καλείται να αναγνωρίσει την ομοφυλοφιλική του πλευρά, αυτός ο αγώνας μέσα του προκαλεί συναισθηματικά ρήγματα δύσκολα προς διαχείριση.
Ο Ζερόμ είναι ένα νεαρό αγόρι που ερωτεύεται σφόδρα την ξαδέλφη του Αλίσα και είναι και οι δύο στον αστερισμό ενός παράφορου έρωτα που δεν δείχνει να έχει θεραπεία ούτε και επιστροφή. Ζουν ο ένας για τον άλλον, δεν λογαριάζουν τίποτα και με οδηγό την κεραυνοβόλα έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον πορεύονται δίχως πυξίδα. Δείχνουν ο ένας πλασμένος για τον άλλον, ένας έρωτας που χωράει πολλές συζητήσεις και λόγια παθιασμένα, ένας έρωτας λυσσασμένος που δείχνει να αντέχει στον χρόνο και τις επάλξεις, ένας έρωτας δίχως αύριο έχει γεννηθεί και αυτοί σαν δύο πουλιά που πιάστηκαν μαζί στα δίχτυα του φτερωτού Θεού υποκλίνονται στην εξουσία του. “Από την στιγμή που επιθυμώ να της αφιερώσω όλη μου τη ζωή, θα το έβρισκες πιο ωραίο να δεσμεύσω την αγάπη μου με υποσχέσεις; Εγώ όχι. Οι όρκοι θα έμοιαζαν με προσβολή στην αγάπη…”.
