Γνωστός για την ευαισθησία του σε κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά θέματα που τον οδήγησαν στην συγγραφή πολλών μυθιστορημάτων, ο πολυταξιδεμένος και αποδέκτης πολλών ερεθισμάτων Γκράχαμ Γκρην, εντάσσει στις ιστορίες του ανθρώπους που ακροβατούν ανάμεσα στην από Θεού συγχώρεση και την προσωπική τους θυσία εις το όνομα του Πατρός. Εγγεγραμμένος σε ένα πλαίσιο αυτολύτρωσης από τα δεινά που τον μαστιγώνουν ως άνθρωπο τον ίδιο, ο Γκρην μεταθέτει τις ανησυχίες του στα πρόσωπα που περιγράφει και ντύνει τους χαρακτήρες του με την αγωνία του Θείου δράματος που κάθε φορά εκφράζεται διαφορετικά στο πρόσωπο του καθενός. Ο πρωταγωνιστής του με τα χέρια του μέσα στον βούρκο της ταλαιπωρημένης συνείδησής του για την ζωή εν γένει χαίρει ταυτόχρονα της συμπάθειας αλλά και του οίκτου του αναγνώστη/θεατή, μιας και όλο το σκηνικό που στήνει ο συγγραφέας θυμίζει θεατρικό έργο.
“Ω, Θεέ μου, σκεφτόταν, τι αποφάσεις επιβάλλεις στους ανθρώπους, έτσι ξαφνικά, χωρίς να τους δίνεις χρόνο να σκεφτούν”. Ο αστυνόμος Σκόμπι βρίσκεται αντιμέτωπος με χίλιες δυο προκλήσεις, υποθέσεις που καλείται να εξιχνιάσει, να βρει ενόχους και να βγει ο ίδιος αλώβητος και καθαρός. Ένας βρώμικος κόσμος κάτω από τα πόδια του μπορεί και να του κοστίσει την ίδια του την ζωή. Μέσα σε όλα αυτά, η συζυγική του ζωή πνέει τα λοίσθια, ερωτεύεται μιαν άλλη, ο εαυτός του καταρρέει υπό το βάρος των καθολικών του πεποιθήσεων και της ανάγκης του να εξομολογηθεί τις πολλές του αμαρτίες, τα πάθη του, τα λάθη του, τους ενδόμυχους φόβους του. Συντελείται μία πανδαισία αρνητικών εξελίξεων, οδηγείται όλο και περισσότερο σε αδυναμία να ελέγξει την καθημερινότητά του και απειλείται από τους διάφορους “εχθρούς”, πραγματικούς και φανταστικούς. Η καρδιά των πραγμάτων δεν είναι άλλη από όλη αυτή την βαριά ατμόσφαιρα που σαν ταφόπλακα σκιάζει το βιος του και είναι φανερό πως αδυνατεί να απαγκιστρωθεί από όλα αυτά τα οδυνηρά, τα τόσο κρίσιμα γεγονότα.
