Στα χνάρια του διαπρεπούς Νιγηριανού Τσινούα Ατσέμπε και του βιβλίου του, «Τα πάντα γίνονται κομμάτια», ο Ομπιόμα με το βιβλίο αυτό, το οποίο ήταν επάξια υποψήφιο για το βραβείο Booker 2015, διαμορφώνει έναν ολόκληρο κόσμο περισυλλογής γύρω από τα θέματα της συγχώρεσης, της αδελφικής αγάπης, της αμαρτίας, της πίστης στον Θεό, της θυσίας απέναντι σε μία ανώτερη δύναμη, της αδυναμίας του ανθρώπου να έρθει αντιμέτωπος με την ίδια του την υπόσταση. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Ομπιόμα δεν εφησυχάζει και δεν αναλώνεται σε εύκολες λύσεις σκηνοθετικές, εμμένει στην μάχη που δίνει απέναντι στα δικά του βιώματα ως πολίτης και ως «μηχανή» καταγραφής των δυσκολιών να αποτελείς μέλος μίας κοινωνίας που αυτομαστιγώνεται ελέω ανύπαρκτων ηγετών και ικανών πολιτικών να αλλάξουν την εικόνα διάλυσης που συντελείται.
Ως δημιουργός μίας φανταστικής ιστορίας που δεν απέχει από μία πραγματική παρά λίγο μόνο, προσδίδει μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα μεταφυσικών γεγονότων και ανεξήγητων συμβάντων που λαμβάνουν χώρα όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της περιγραφής του και έρχονται στην επιφάνεια δεδομένα. Και εκεί εντάσσονται η τραγική εξαφάνιση ενός παιδιού της οικογένειας μετά την εγκληματική του πράξη έναντι του αδελφού του, η τραγική φιγούρα της μητέρας που χάνει ένα ένα τα παιδιά από κοντά της σαν άλλη Ιφιγένεια, ο διαβολικός Αμπούλου που μοιάζει έρμαιο της μοίρας του για αυτά που έχει πράξει ενώ δεν γνωρίζει ότι σφάλλει. Ο Ομπιόμα παίζει χωρίς αμφιβολία με το ανθρώπινο πεπρωμένο και με την συνείδηση των ηρώων του περνώντας τους από πλήθος δοκιμασιών με σκοπό να ορίσει τις ψυχικές τους αντοχές.
