Αλέξανδρος Μασσαβέτας, Κωνσταντινούπολη. Στις άγνωστες γειτονιές του Κεράτιου, Εκδόσεις Πατάκη
Γιατί λέγεται πως η Πόλη δεν αλώθηκε, αλλά παραδόθηκε; Γιατί δεν συμμετείχαν όλοι οι πολιορκημένοι στην άμυνά της; Γιατί αναθεμάτισε ο μετέπειτα πατριάρχης Γεννάδιος τον αγωνιζόμενο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο; Γιατί δήλωσε ο Πορθητής πως κατακτώντας την Πόλη πήρε την “εκδίκηση των Τρώων”; Έχουν οι Ρωμιοί της Πόλης καταγωγή “βυζαντινή”; Τι φορούσαν οι αυτοκράτορες της Ρωμανίας; Γιατί θεωρήθηκε η Ρουμανία “Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο”; Γιατί μιλούσαν οι Εβραίοι της Πόλης ισπανικά; Γιατί έχουν οι Φαναριώτες κακή φήμη; Γιατί αναθεμάτισε ο Γρηγόριος Ε’ την Ελληνική Επανάσταση; Γιατί έχουν οι περισσότεροι Ελληνορθόδοξοι της Πόλης πρώτη γλώσσα την τουρκική; Γιατί έχουν κηρύξει πόλεμο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες; Γιατί πίνουν οι σημερινοί Τούρκοι πολύ περισσότερο τσάι απ’ ό, τι καφέ; Γιατί ήταν η οθωμανική Πόλη γεμάτη ξύλινα κτίσματα και πότε και πώς εξαφανίστηκαν;
Σε αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις ψάχνει απάντηση το παρόν οδοιπορικό, τόσο στις σελίδες της ιστορίας όσο και στους δρόμους της ίδιας της Πόλης. Προσκαλεί τον αναγνώστη να γνωρίσει μία ιστορική περιοχή της Κωνσταντινούπολης κατά μήκος του Κερατίου κόλπου. Οι δρόμοι, τα κτίρια και τα ερείπιά τους αποτυπώνουν την διαδρομή μιας πόλης σε αέναη μετάλλαξη: την μετάβαση από την βυζαντινή στην οθωμανική Πόλη και από εκείνη στην μεγαλούπολη του σήμερα. Παράλληλα σκιαγραφεί όψεις της γεμάτης εντάσεις και αντιφάσεις τουρκικής κοινωνίας των ημερών μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Ρίκα Μπενβενίστε, Λούνα. Δοκίμιο ιστορικής βιογραφίας, Εκδόσεις Πόλις
Στο βιβλίο αυτό, η βιογραφία της Λούνας ανοίγει ένα μονοπάτι για να ξανασκεφτούμε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στην πόλη τους, τη Shoah, τη φτώχεια και τα ανάποδα μεταπολεμικά χρόνια. Επειδή ήταν φτωχή, αγράμματη και γυναίκα, τα ίχνη της εύκολα χάνονται ανάμεσα στους αφανείς της ιστορίας. Αρχειακά τεκμήρια, καταγεγραμμένες μαρτυρίες, φωτογραφίες και προσωπικές αναμνήσεις συναρμόζονται ως ισότιμες «πηγές» που καλούν σε ίση κριτική διάθεση. Εισβάλλουμε στον κόσμο και στη σιωπή των αφανών με λέξεις που δεν είναι δικές τους, γιατί τα λόγια τους δεν ακούστηκαν, πάρα πολλές φορές αγνοήθηκαν ή λησμονήθηκαν. Ακολουθούμε τα ίχνη ενός βίου που δέθηκε με τις περιπέτειες του 20ού αιώνα, διατρέχοντας τους τόπους απ’ όπου πέρασε η Λούνα, εκείνους που κατοίκησε. Τα ίχνη της αναζητούνται σε κτίρια, οικοδομές, τοπία της πόλης. Οι ιστορίες που λέγονται είναι ιστορίες που δέθηκαν με αυτούς τους τόπους, με την κατοίκησή τους από τη Λούνα και από τους δικούς της. (Ρ.Μπ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Ανθολογία, Η πίπα του Στάλιν και άλλα (αντι) σοβιετικά ανέκδοτα, Εκδόσεις Κίχλη
Στον απόηχο της επετείου για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, εκδίδεται ένα διαφορετικό βιβλίο που επιχειρεί να φέρει στο προσκήνιο τη φωνή των ανωνύμων – ένα είδος ιστορίας “από τα κάτω”. Ένα βιβλίο με πολιτικά ανέκδοτα που περιγράφει και σχολιάζει τον τρόπο που αντιδρούσαν οι πολίτες απέναντι σε πλευρές της σοβιετικής εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που στην πλειονότητά τους πίστεψαν στις ιδέες της επανάστασης και αγωνίστηκαν για την κοινωνική ανατροπή.
Τα αντικαθεστωτικά ανέκδοτα στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπήρξαν ένα φαινόμενο με τεράστια έκταση, διάρκεια και ποικιλία, παρά τις συνέπειες που υφίσταντο όσοι τα αναπαρήγαν. Στο ανά χείρας βιβλίο ανθολογούνται περί τα 160 αντιπροσωπευτικά (αντι)σοβιετικά ανέκδοτα, που προέρχονται από ρωσικές ή μεταφρασμένες στα αγγλικά πηγές και καλύπτουν την περίοδο από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια μέχρι την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων.
Το εισαγωγικό κείμενο επιχειρεί να ερμηνεύσει τα ανέκδοτα ως ιστορικό φαινόμενο αλλά και ως δημιούργημα του προφορικού πολιτισμού. Στόχος της ανθολογίας είναι να δώσει στον αναγνώστη μια μικρή γεύση της ιστορίας του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού” από τη σκοπιά των ανθρώπων που έζησαν την ιστορία αυτή στο πετσί τους. Το πικρό γέλιο τους δεν είναι παρά άλλη μια ψηφίδα της ανθρώπινης κατάστασης· όπως λέει ο Επιθεωρητής του Γκόγκολ: “Με ποιόν γελάτε; Με τους εαυτούς σας γελάτε!” (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Jean-Charles Moretti, Δήλος 1873-1913, Εκδόσεις Μέλισσα
Ο παρών τόμος είναι ο τρίτος της σειράς “Patrimoine photographique” των εκδόσεων της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, που εγκαινιάστηκε το 2012. Μετά τους τόμους Εκατό χρόνια γαλλικές ανασκαφές στη Θάσο, 1911-2011 -το 2012- και Φίλιπποι, 1914-2014: 100 χρόνια γαλλικών ερευνών -το 2014-, παρουσιάζεται η έκδοση Δήλος, 1873-1913: Εικόνες μιας αρχαίας πόλης που έφερε στο φως η ανασκαφή.
Η σειρά αυτή, αρχικά αφιερωμένη σε εορταστικές επετείους και εκθέσεις, συνεχίζει σήμερα μια ανεξάρτητη από εορτασμούς εκδοτική γραμμή, με την ίδια όμως φιλοδοξία: να αξιοποιήσει τους θησαυρούς του αρχείου χειρογράφων, σχεδίων και φωτογραφιών της Σχολής, που τεκμηριώνουν το επιστημονικό έργο της και κυρίως καταδεικνύουν τον σημαντικό της ρόλο στους αρχαιολογικούς χώρους των οποίων τη διερεύνησή της εμπιστεύτηκε γενναιόδωρα το ελληνικό κράτος. Παράλληλα, παρέχει τη δυνατότητα αναστοχασμού πολύτιμων στιγμών της ζωής του ιδρύματος και των μελών του, που αφιέρωσαν χρόνια της ύπαρξής τους στις έρευνες πεδίου και στη μελέτη του υλικού που ερχόταν κάθε φορά στο φως.
Οι παραπάνω εκδόσεις αντανακλούν μια νέα πολιτική όσον αφορά τη συλλογή επιστημονικών τεκμηρίων και τη διάχυση της γνώσης. Η Γαλλική Σχολή, ίδρυμα θεμελιώδους έρευνας στις ανθρωπιστικές επιστήμες, παράγει πρωτογενή και πρωτότυπα δεδομένα ήδη από τη δεκαετία του 1850, εποχή των εξερευνήσεων με άλογο, μέχρι σήμερα, με τις τρισδιάστατες απεικονίσεις του πεδίου μέσω της χρήσης drone. Η αρχειοθέτηση αυτών των δεδομένων και η διάθεσή τους στο κοινό αποτελούν μια ουσιώδη αποστολή της Σχολής, στην οποία έχει επιδοθεί εδώ και πολύ καιρό. Η συλλογή “Patrimoine photographique” συνιστά ένα νέο μέσο πρόσβασης του φιλοπράγμονος κοινού σε αρχεία σπάνια ή ελάχιστα γνωστά, με ευχάριστη μορφή και σε ποιοτική έκδοση. Πρόκειται να ακολουθήσουν και άλλοι τόμοι, που θα εμπλουτίσουν τη σειρά, προσφέροντας έτσι ένα πανόραμα της ιστορίας των ερευνών για τον ελληνισμό που διενεργεί η Γαλλική Σχολή Αθηνών από το 1846. (Alexandre Farnoux – Διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, από την εισαγωγή της έκδοσης.
Jacqueline de Romilly, Το μεγαλείο του ανθρώπου στον Χρυσούν αιώνα του Περικλέους, Εκδόσεις Ενάλιος
Μέσα από την ανάγνωση σπουδαίων Ελλήνων συγγραφέων της αρχαιότητας, η Ζακλίν ντε Ρομιγύ προσπαθεί να μας κάνει να κατανοήσουμε τη θεωρία περί του μεγαλείου του Ανθρώπου. Του Ανθρώπου που απαλλαγμένος από τον θεϊκό φόβο, δημιούργησε απαράμιλλα επιτεύγματα και μέσα απ’ αυτά αναδύθηκε ο λεγόμενος Χρυσούς Αιών: ο 5ος αιώνας π.Χ. στην πόλη υπόδειγμα του ανώτερου πολιτεύματος, αυτού της Δημοκρατίας, στην Αθήνα. Για πρώτη φορά, οι θεοί δεν έχουν πια κεφάλια ζώων ή πουλιών, δεν είναι γεράκια, κριάρια, σκύλοι ή αγελάδες, ούτε και απίθανα όντα με τρομερές ιδιότητες όπως στην Αίγυπτο και στην Ασία, ή στην Ινδία. Για πρώτη φορά οι θεοί έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Για πρώτη φορά οι άνθρωποι μετουσιώνονται σε θεούς μέσα από την επινοητικότητα και την δύναμη του Νου…
Το πείραμα αυτό δεν οδηγεί, ωστόσο, σε μια αφελή αισιοδοξία. Οι Έλληνες δεν πιστεύουν ότι τα πάντα είναι ρόδινα για τον άνθρωπο. Η τραγωδία και η ιστορία μας δείχνουν, αντιθέτως, ότι συνειδητοποιούν απόλυτα τις ήττες, τις κακοτυχίες, τα πάθη και τα βάσανα στα οποία είναι εκτεθειμένη η ανθρωπότητα.
“Η λαμπερή αξία της ευφυΐας της Ελλάδος εκείνης του Χρυσού Αιώνος, έγκειται στο ότι είχε τη φλογερή επιθυμία να χαλιναγωγήσει τα πάθη, να αναδείξει αξίες, να αφοσιωθεί σε ένα ανώτερο ιδανικό που θα άντεχε στον χρόνο. Η έννοια του νοητικού μεγαλείου του Ανθρώπου, είναι ένας σκοπός, μία κατάκτηση, μια προσπάθεια διαρκώς ανανεούμενη στην οποία ο άνθρωπος, για να λέγεται Άνθρωπος, πρέπει να αφιερώσει όλες του τις δυνάμεις…” (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Diane Cline-Harris, Οι Αρχαίοι Έλληνες, Ελληνικά Γράμματα
Σε αυτόν τον τόμο με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό παρουσιάζεται ο λαός που πρόσφερε στην ανθρωπότητα τη δημοκρατία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Σωκράτη και τον Μέγα Αλέξανδρο. Ανακαλύψτε την αρχαία Ελλάδα, μέσα από ολοζώντανες ιστορίες και τα πιο πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα. Μάθετε για τα πολιτιστικά, πολιτικά και επιστημονικά επιτεύγματα που αποτελούν τα θεμέλια της σημερινής μας κοινωνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ξεκινήστε ένα συναρπαστικό ταξίδι μαζί με το National Geographic στην αρχαία Ελλάδα: τον τόπο που γέννησε τον μαραθώνιο και την πάλη, τη ρητορική και τις πόλεις-κράτη, τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, και τον Μέγα Αλέξανδρο. Σε αυτό το πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο, η ιστορικός Νταϊάν Χάρις Κλαιν ξετυλίγει με συναρπαστικό τρόπο την αφήγησή της για την πολιτική, την κοινωνική ζωή, τις κατακτήσεις, τις ιδέες, την τέχνη, και άλλες πτυχές της αρχαιοελληνικής κοινωνίας. Αυτό το παραστατικότατο βιβλίο είναι γεμάτο με τη μοναδική ιστορία και τους ευφάνταστους μύθους των αρχαίων Ελλήνων, ενώ περιέχει ακόμα κατατοπιστικούς χάρτες, αποτυπώνοντας ανάγλυφα την ακμή και την τεράστια επίδραση αυτού του εκπληκτικού πολιτισμού. Διδαχτείτε για μια ευρεία ποικιλία θεμάτων, όπως τη μητριαρχική κοινωνία των Μινωιτών, τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, και τα πρώιμα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως οι μηχανισμοί ψηφοφορίας και οι κλεψύδρες. Μαγευτικό και εύληπτο το έργο “Οι Αρχαίοι Έλληνες” του National Geographic είναι ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για λάτρεις της αρχαιοελληνικής ιστορίας, ιστορικούς, κάθε είδους ερευνητές, αλλά και οποιονδήποτε επιθυμεί να γνωρίζει περισσότερα για την αρχαία Ελλάδα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης).
Βλάσης Αγτζίδης, Εμείς και το Ισλάμ, Εκδόσεις Πατάκη
Η επανεμφάνιση των θρησκευτικών πολέμων, η ισχυροποίηση του ισλαμικού κόσμου και η εξάπλωση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας κάνουν και πάλι επίκαιρη την αναζήτηση των αιτίων που ωθούν τον σύγχρονο άνθρωπο να αναζητά την καταφυγή στο μεταφυσικό. Η ανάπτυξη μιας αυτόνομης έρευνας για το φαινόμενο καθ’ εαυτό έχει μεγάλη σημασία, εφόσον οι ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί υπήρξαν από τους πρώτους που συναντήθηκαν με το Ισλάμ κατά την έξοδό του από την Αραβική Χερσόνησο. Επιπλέον, η σύγχρονη Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται στο σύνορο των δύο κόσμων, έστω και αν τα όρια δεν είναι συμπαγή και αδιάβατα.
Η παρούσα μελέτη εστιάζει στην πρώτη αραβική περίοδο του Ισλάμ. Παράλληλα διερευνώνται οι συνθήκες εντός των οποίων αναπτύχθηκε το εξτρεμιστικό Ισλάμ και επανεμφανίστηκε η έννοια του Ιερού Πολέμου (τζιχάντ). Ορίζεται επίσης το σύστημα αναφοράς, το “εμείς”, μέσω του οποίου προσεγγίζεται το ισλαμικό φαινόμενο. Παρουσιάζονται οι παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του νέου ελληνισμού, καθώς και η μορφή και οι τρόποι σύνθεσης της ταυτότητάς του.
Στη συνέχεια παρουσιάζεται η ιστορία του Ισλάμ από την εμφάνισή του στις έρημους της Αραβίας. Παρακολουθείται η ανάπτυξη της νέας θρησκείας, η σχέση της και οι διαφορές της με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες. Παρατίθενται οι βασικές της απόψεις, οι μηχανισμοί διάδοσης, η επεκτατική πολιτική των πρώτων χαλιφών, καθώς και η πολύμορφη συνάντηση του ελληνισμού με τον ισλαμικό κόσμο. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο Εμιράτο της Κρήτης, ένα ιδιαίτερο αραβικό κράτος του 9ου-10ου αιώνα μ.Χ. Στο τέλος παρουσιάζεται η μεγάλη σύγκρουση του Ισλάμ με τη Δύση, όπως αποτυπώθηκε με τον μουσουλμανικό Ιερό Πόλεμο και τις χριστιανικές Σταυροφορίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Συλλογικό, Το παρελθόν στο παρόν, Εκδόσεις Καστανιώτη
Τι είναι μνήμη και τι μνημείο; Πώς το παρελθόν γίνεται ιστορία; Γιατί η κλασική αρχαιότητα θεωρείται σημαντικότερη από τον Μεσαίωνα; Πώς επιλέγουμε τι θα ανασκάψουμε και τι θα εκθέσουμε σε ένα μουσείο; Ποιος είναι ο ρόλος των πολιτών στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θίγονται σε αυτό τον συλλογικό τόμο. Ειδικοί από διάφορα επιστημονικά πεδία επιχειρούν να προσεγγίσουν την πολυδιάστατη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με το ιστορικό παρελθόν, διερευνώντας θέματα όπως οι μηχανισμοί διαμόρφωσης συλλογικής μνήμης, η προνομιακή μεταχείριση κάποιων ιστορικών περιόδων, η αλληλεπίδραση των πολιτών με τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος κ.ά. Ο τόμος έχει στόχο να φέρει σε επαφή το ευρύ κοινό με σύγχρονες θεωρητικές εξελίξεις στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών, να αναδείξει τις ιδεολογικές παραμέτρους της μελέτης του παρελθόντος και να ανασκευάσει ορισμένες στρεβλώσεις που χαρακτηρίζουν τον δημόσιο περί αρχαιολογίας λόγο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Πολύμνια Αθανασιάδη, Η άνοδος της μονοδοξίας στην ύστερη αρχαιότητα, Εκδόσεις Εστία
Στο πλαίσιο μιας ιστορικής αφήγησης για την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της ύστερης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη Μείζονα Μεσόγειο, η συγγραφέας αναλύει τις αλληλένδετες εξελίξεις οι οποίες συνεπέφεραν την αργή μεταμόρφωση ενός ανθρωποκεντρικού πολιτισμού σε θεοκεντρικό. Το ερμηνευτικό εργαλείο για την ανατομία της εποχής είναι η «μονοδοξία», έννοια που αποδίδει πιστότερα από τη συγγενή της μισαλλοδοξία την πορεία ενός ολόκληρου κόσμου προς τη μονόδρομη σκέψη.
Τα μοτίβα της προοδευτικής ταύτισης της κοσμικής εξουσίας με το θρησκευτικό κατεστημένο, της κατασκευής μιας δογματικής ορθοδοξίας (και -αντίστοιχα- της δαιμονοποίησης της αίρεσης) και, τέλος, της βίας, με την απροκάλυπτη μορφή της καταστολής και του διωγμού της διαφορετικότητας ή με την φαινομενικά ήπια μορφή του κηρύγματος και της ιεραποστολής, αποτελούν μερικά μόνο από τα νήματα που συνυφαίνουν τον ιστό του βιβλίου, συμβάλλοντας στην αποδόμηση του αισιόδοξου μοντέλου για τη ζωή στη μεσογειακή κοινωνία της όψιμης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Το καθοριστικό συμβάν της εποχής είναι η ανάδυση της θρησκείας ως του κύριου παράγοντα για τη συγκρότηση ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων: μέσα σε έναν ολοένα και πιο οικουμενικό κόσμο, οι άνθρωποι βιώνουν τη μετάβαση από την πολιτική στη θρησκευτική αυτοσυνείδηση, διαδικασία την ολοκλήρωση της οποίας θα σφραγίσει η έλευση του ισλάμ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αλεξαντρ Πούσκιν, Ιστορία του Πουγκατσόφ. Η αγροτική εξέγερση 1773-1775, Εκδόσεις Λέμβος
Η Ιστορία του Πουγκατσόφ δεν είναι πολύτιμη μόνο ως ένα από τα πρώτα έργα ιστοριογραφίας αλλά και επειδή προσφέρει το ιστορικό πλαίσιο του μοναδικού μυθιστορήματος που ολοκλήρωσε ποτέ ο Αλεξάντρ Πούσκιν, της διάσημης Κόρης του Λοχαγού. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα συνέβησαν τρεις επαναστάσεις. Το να αναφερθούμε στις δύο από αυτές ως επιτυχημένες, θα ήταν… υποτιμητικό! Στην πραγματικότητα η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν υπάρχει καμία υπερβολή στον ισχυρισμό ότι διαμόρφωσαν και συνεχίζουν να διαμορφώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως δυτικό πολιτισμό. Τόσο η Γαλλική όσο και η Αμερικάνικη Επανάσταση σφυρηλάτησαν και γέννησαν ιδέες, πρακτικές, θεσμούς, μέχρι και κράτη και πολιτισμούς που μας προσδιορίζουν.
Η τρίτη επανάσταση της εποχής είχε μόνο ένα κοινό με τις άλλες δύο. Συνέβη την ίδια περίοδο, από το 1773 μέχρι το 1775. Σε όλα τα άλλα, αυτή η επανάσταση, την οποία μας εξιστορεί τόσο δυναμικά ο σπουδαιότερος Ρώσος ποιητής, διαφέρει πλήρως. Με σημαντικότερη διαφορά από όλες… την αποτυχία της. Η εξέγερση του Πουγκατσόφ είχε μηδενική αποτελεσματικότητα, άρα και επίδραση. Ήταν τόσο μεγάλη αυτή η αποτυχία ώστε η επανάσταση αυτή ποτέ δεν ονομάστηκε επανάσταση. Παρέμεινε στην ιστορία ως εξέγερση. Ή ακόμα και ως στάση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Robert Service, Ρωσική επανάσταση 1907-1927, Εκδόσεις Οκτώ
Η Ρωσική Επανάσταση είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς σταθμούς που καθόρισε και διαμόρφωσε την παγκόσμια πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα. Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, παραμένει ένα ζήτημα εξίσου επίμαχο όσο και την εποχή που συνέβη. Διευρύνοντας το χρονολογικό φάσμα της έρευνας, εξετάζοντας την περίοδο 1900-1927, μέσα από το πρίσμα της σημαντικότερης βιβλιογραφίας και νέων αρχειακών ευρημάτων, ο Robert Service μας παραδίδει μια σφαιρική, ολοκληρωμένη και ευσύνοπτη εικόνα για την κοινωνία, την πολιτική και την οικονομία της Ρωσίας κατά την περίοδο της μοναρχίας των Ρομανόφ· τις πολιτικές αναταράξεις του 1905· τον θεμελιώδη ρόλο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου· τις επαναστάσεις του Φεβρουαρίου και του Οκτωβρίου του 1917· τον Εμφύλιο πόλεμο του 1917-1921· την αντίσταση στον μπολσεβικισμό· τη Νέα Οικονομική Πολιτική και την οικονομική ανάκαμψη. Αποφεύγοντας τις απλουστεύσεις και τις οριστικές απαντήσεις, ο συγγραφέας επισκοπεί τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους εξελίχτηκε η ιστοριογραφία για την Επανάσταση, επισημαίνοντας την ανάγκη να συνδυαστούν οι ιστορικές αφηγήσεις όλων των ειδών. Αναδεικνύει την πολλαπλότητα και την πολυπλοκότητα του φαινομένου, τα πρόσωπα και τους θεσμούς που το διαμόρφωσαν, τις οικονομικές συνθήκες και τις ανάγκες της κοινωνίας που το γέννησε και αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία του πιο καθοριστικού συμβάντος που άλλαξε τον κόσμο μας για πάντα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)