Όπως στο βιβλίο του «Η χώρα όπως είναι» έτσι και εδώ η παραγωγή σκέψης και λόγου βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο. Πρόκειται σαφώς για μία τοιχογραφία που αγγίζει θέματα ηθικής, συναισθήματος, ανθρώπινης αδυναμίας και ψυχολογικής πίεσης. Όλα αυτά μέσα από την απεικόνιση και την καταγραφή της καθημερινότητας μίας αμερικανικής οικογένειας την δεκαετία του ’60 σε μία απομακρυσμένη πόλη μίας επαρχίας όπου όλα είναι πιθανά να συμβούν και τίποτα δεν ξεφεύγει της προσοχής. Ο Φορντ συνεχίζει το έργο των επιφανών προκατόχων του όπως είναι ο Φώκνερ, ο Στάινμπεκ, ο Απντάικ και εισέρχεται με ορμή στο σώμα της σημερινής εσωτερικής πάλης του ανθρώπου για το που η ζωή του βαδίζει, ποια είναι τα όρια της συνείδησής του και πως την σώνει, ποιες οι εσωτερικές μάχες που το μυαλό καλείται να δώσει, ποιες οι ασφαλιστικές δικλείδες που τον αποτρέπουν από το ανήθικο, ποιο το λάθος και ποιο το σωστό και πως αυτά ορίζονται. Είναι όντως μεγαλεπήβολο του σχέδιό του να διατρέξει την ζωή ενός νεαρού δεκαπεντάχρονου, ο οποίος στο σήμερα με βλέμμα στο χθες αφηγείται μία ζωή που δεν την ζήτησε αλλά του παραδόθηκε να την ζήσει.