“Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι” είχε γράψει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Τα παραμύθια που απευθύνονται τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους είναι ένας τρόπος να είσαι ελεύθερος και να κρατάς μέσα σου για πάντα ζωντανό το άρωμα του μικρού λουλουδιού. Ειδικά για τα παιδιά που διαμορφώνουν χαρακτήρα και απορροφούν σαν σφουγγάρι ό,τι ερεθίσματα τους προσφέρονται, τα παραμύθια παραμένουν ένας κόσμος εξερεύνησης και ανακάλυψης συναισθημάτων και εικόνων, ένας κόσμος που τους χαρίζει ένα νοερό ταξίδι στον πυρήνα της φαντασίας τους.
Τα παραμύθια είναι η αφορμή για τα παιδιά να γίνουν οι μελλοντικοί επίμονοι αναγνώστες, καθώς η ανάγνωση ανοίγει φτερά και μας προσκαλεί να ζήσουμε πολλές ζωές μέσα από τους ήρωες και τις ηρωίδες. Διττή η αποστολή και διττός ο σκοπός των παραμυθιών, από την μία αποσκοπούν στο να ψυχαγωγήσουν τους μικρούς αναγνώστες και από την άλλη διακαής πόθος ενός παραμυθά είναι να γεμίσει τις σελίδες με νοήματα και να περάσει με τον δικό του προσωπικό τρόπο τα δικά του μηνύματα σε παιδιά και μεγάλους. Γιατί τα καλά παραμύθια έχουν πάντα και διδακτικό χαρακτήρα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι παράλληλα και μία ιστορία αληθινή που κάποιος αφηγείται σαν παραμύθι. Παρακάτω παρουσιάζονται τρία πολύ ξεχωριστά παραμύθια που μας προσφέρουν το προνόμιο να γίνουν τα παιδιά μας πιστοί αναγνώστες.
Ζοανά Ντιερικ-Μπραξ & Ζυστίν Μπραξ, Κάρμεν, Η μικρή χορεύτρια του φλαμένκο, Εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη
Ο τίτλος του βιβλίου θα μπορούσε να παραπέμπει στην κλασική και πασίγνωστη όπερα του Μπιζέ, όμως δεν έχει σχέση με την όπερα αυτή αλλά με την ιστορία μιας μικρής χορεύτριας, της συνώνυμης Κάρμεν που αγαπάει τον χορό και η οποία θέλει να μοιάσει τόσο πολύ στην μαμά της. Ωστόσο, η αγωνία της μεγαλώνει όσο πλησιάζει η μέρα της παράστασης, εκείνη η δύσκολη μέρα που καλείται να βγει στην σκηνή για να χορέψει και να δείξει όσα έμαθε. Σε τέτοιο βαθμό βρίσκεται ο φόβος της που τελικά αποφασίζει να κρυφτεί μέσα στην ντουλάπα μαζί με τον αγαπημένο της γάτο. Μέσα από την ιστορία αυτή αναδύεται η αναμέτρηση με τον φόβο και η δύναμη που μπορούμε να αντλήσουμε για να ξεπεράσουμε τον φόβο για μια ενδεχόμενη αποτυχία. Ένα βιβλίο τρυφερό και υπέροχα εικονογραφημένο!
Charlie Mackesy, Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
Αναμφίβολα πρόκειται για έναν ύμνο στην φιλία, ένα σπουδαίο και ξεχωριστό παραμύθι με εξαίσια εικονογράφηση, ένα παραμύθι που στην πραγματικότητα απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες γιατί η φιλία και η αγάπη μεταξύ καλών και πιστών φίλων αφορά σε όλους. Και αυτό το οποίο ξεχωρίζει είναι πως αναφέρεται στην φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι που επιθυμεί διακαώς να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του με έναν ζωηρό τυφλοπόντικα, μία ταλαιπωρημένη αλεπού και ένα καλοσυνάτο και αγέρωχο άλογο, άρα υμνείται και η διαφορετικότητα. Το μήνυμα λοιπόν του συγγραφέα είναι πασιφανές και έτσι όλοι μαζί ξεκινούν ένα ατελείωτο και πανέμορφο ταξίδι στον κόσμο, συζητώντας, διασχίζοντας πεδιάδες και λόφους και στην πορεία της ιστορίας ο ένας μαθαίνει να φροντίζει τον άλλον, η φιλία τους γίνεται όλο και πιο ισχυρή και ξεπερνούν όλοι μαζί κάθε είδους δυσκολία και εμπόδιο.
Τζάνι Ροντάρι, Ο αόρατος Τονίνο, Εκδόσεις Καλέντη
Ο Τζάνι Ροντάρι υπήρξε πραγματικός δάσκαλος και ένας εξαιρετικός συγγραφέας αμέτρητων παιδικών βιβλίων ενώ είχε ασχοληθεί και με θέματα παιδαγωγικής φύσεως. Η ιστορία του Τσιπολίνο παραμένει ένα από τα πιο εμβληματικά βιβλία του που μάλιστα μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη με μεγάλη απήχηση. Ο ίδιος απέσπασε το 1970 το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για το έργο του και τα βιβλία του έχουν διαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο. Στον αόρατο Τονίνο επιβεβαιώνονται όλα τα παραπάνω μέσα από μία ιστορία τρυφερή και ευαίσθητη ανάμεσα σε ένα παιδί που επιθυμεί να γίνει αόρατο, όταν όμως αυτό συμβαίνει εκείνο δεν μπορεί να επικοινωνήσει με κανέναν, ούτε με την μητέρα, ούτε και με τους φίλους του και έτσι ο Ροντάρι περνάει το μήνυμα της μοναξιάς σε έναν κόσμο όπου είσαι αόρατος.
