Η κλασική μουσική, όπως και η κλασική λογοτεχνία, δεν αφορούν σε λίγους αλλά στους πολλούς. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή, δεν γίνονται διακρίσεις ακρόασης, τα έργα αυτά είναι γραμμένα από ανθρώπους της ίδιας κοινωνίας, ανθρώπους που μέσω της τέχνης βρήκαν διέξοδο στις ανησυχίες τους και υπηρέτησαν με μοναδικό τρόπο τον σκοπό που είχαν θέσει εξαρχής, να αγγίξουν τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι έργα που γράφτηκαν για να απευθυνθούν σε όλους, ανεξαρτήτως μόρφωσης ή κοινωνικής τάξης, είναι έργα διαχρονικά και οικουμενικά, έργα που κοσμούν τις αίθουσες όταν παίζονται, έργα μοναδικά που σκοπό έχουν να μα ψυχαγωγήσουν με την αρχαία έννοια του όρου. Έχει εσφαλμένα δημιουργηθεί η εντύπωση πως για να θαυμάσεις ή για να ακούσεις κλασική μουσική οφείλεις να γνωρίζεις μουσική ιστορία ή να έχεις εκπαιδευτεί για αυτό.
Ο κόσμος της μουσικής είναι εδώ και προσφέρεται απλόχερα σε όλους τους ανθρώπους και ειδικά στα παιδιά που από την πολύ μικρή ηλικία έχουν την δυνατότητα πλέον να γευτούν τους καρπούς της και να εντρυφήσουν σε αυτήν ακούγοντάς την απλώς ή μαθαίνοντας και ένα μουσικό όργανο, είτε αυτό λέγεται βιολί, πιάνο ή κάτι άλλο. Η κλασική μουσική είναι ίσως το πρώτο είδος μουσικής που γνώρισε ο δυτικός κόσμος, είναι οι λέξεις σε νότες, είναι εκείνη η τέχνη που μπορεί και μας δημιουργεί μοναδικά συναισθήματα, είναι εκείνη που θα γαληνέψει την ψυχή των παιδιών. Με τον όρο κλασική μουσική αναφέρεται ευρύτερα η δυτικοευρωπαϊκή μουσική παραγωγή που εκτείνεται σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, περίπου από το έτος 470 μ.Χ. μέχρι και τη σύγχρονη εποχή.
Κάποτε, η έννοια της κλασικής μουσικής, παρέπεμπε σε μία «ανώτερη» μορφή μουσικής σύνθεσης, με «σοβαρούς» σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Ο όρος «Κλασική Σχολή» χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη Γερμανία το 1830 για το έργο των Χάυντν, Μότσαρτ και Μπετόβεν. Εδώ και πολλές δεκαετίες, η κλασική μουσική αποτελεί ένα πεδίο αστείρευτης γνώσης, μια πηγή συναισθημάτων και γοητείας για όποιον ασχοληθεί εις βάθος και την αγαπήσει, είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός τόσο για μικρούς όσο και για μεγάλους, εμπνέει με τις μουσικές που φρόντισαν να μας αφήσουν παρακαταθήκη προσωπικότητες, όπως ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν, ο Χέντελ, ο Τσαϊκόφσκι, ο Ραβέλ, ο Σοστάκοβιτς και τόσοι άλλοι. Μέσα από τα ξεχωριστά αυτά βιβλία θα ξεδιπλωθεί λοιπόν ο πλούτος της κλασικής μουσικής για να μας μαγεύσει!
Χρυσάνθη Καραΐσκου, Η λίμνη των κύκνων, Εκδόσεις Διάπλαση
Η λίμνη των κύκνων είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο συναρπαστικά παραμύθια που μιλούν για την αγάπη, ένα συναίσθημα μοναδικό που όποιος το νιώσει απογειώνεται. Ο Τσαϊκόφσκι εμπνεύστηκε αυτήν την ιστορία μέσα από τα ρωσικά λαϊκά παραμύθια και ενδεχομένως από κάποιον γερμανικό μύθο. Στην πορεία, με όπλο την ιστορία, εμπνεύστηκε την αποτύπωσή της μέσα από ένα υπέροχο μπαλέτο που δίνει πνοή στην μουσική την οποία τόσο μαγικά έγραψε. Πρόκειται για ένα υπέροχο παραμύθι που εξάπτει την φαντασία, δημιουργεί ευχάριστες εικόνες και συναισθήματα, γοητεύει με την αστείρευτη δεξιοτεχνία στην εξιστόρηση. Από τότε που γράφτηκε δεν έχει πάψει να συγκινεί τόσο μικρούς και μεγάλους καθώς η ιστορία είναι επενδυμένη με αυτήν την υπέροχη μουσική που αποτελεί σημείο αναφοράς. Η λίμνη των κύκνων γράφτηκε την διετία 1875-1876 και είναι μία ιστορία που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία για να μας καθηλώσει με τον συγκινητικό της χαρακτήρα.
Γιούλα Μιχαήλ, Ο κουρέας της Σεβίλλης, Εκδόσεις Διάπλαση
Αδιαμφισβήτητα, έχουμε να κάνουμε με μία περίφημη όπερα του Ροσίνι βασισμένη πάνω στο λιμπρέτο του Τσέζαρε Στερμπίνι, ένα λιμπρέτο εμπνευσμένο με την σειρά του από την πασίγνωστη κωμωδία ενός εκ των κορυφαίων γάλλων θεατρικών συγγραφέων, του Μπωμαρσαί. Πρόκειται για μία ιστορία και κατά προέκταση μια παράσταση που μιλά για τον έρωτα αλλά και τον δύσβατο δρόμο της κατάκτησης μιας κοπέλας, τον αγώνα ενός αγοριού που επιθυμεί διακαώς να εκμυστηρευτεί τον έρωτά του. Τα κωμικά στοιχεία είναι εμφανή και ο Ροσίνι στην όπερα επινοεί μια μουσική που αγγίζει κάθε άνθρωπο, μικρό ή μεγάλο. Ανήκει στην κατηγορία των παραμυθιών που ποτέ δεν έπαψαν να μας συγκινούν και αποτελεί ένα ιδανικό ανάγνωσμα για τα μικρά παιδιά και όχι μόνο.
Γιούλα Μιχαήλ, Ο μαγικός αυλός, Εκδόσεις Διάπλαση
Ο μαγικός αυλός είναι η ομώνυμη όπερα του επιφανούς Μότσαρτ, του μουσικού εκείνου που άφησε άφωνους πολλούς ανθρώπους μιας και η μουσική αυτή διάνοια έγραψε την πρώτη της μουσική σε ηλικία μόλις 14 ετών. Το λιμπρέτο γράφτηκε από τον Εμμανουέλ Σικανέντερ και αποτελεί δίχως άλλο ένα υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας. Μιλάει για ακόμα μια φορά για την αγάπη, για το πάθος και τον πόθο που πολλές φορές μένουν ανεκπλήρωτα. Ο Μότσαρτ, ευαίσθητος και εύθραυστος ο ίδιος, δεν θα μπορούσε να μην μας παρουσιάσει μία τέτοια όπερα, η οποία μαζί τους Γάμους του Φίγκαρο και τον Δον Τζιοβάννι συνθέτουν ένα τρίπτυχο αριστουργηματικό. Χρησιμοποιεί στοιχεία αισωπικά και αλληγορικά και τα παιδιά είναι οι ιδανικοί θεατές ενός τέτοιου λυρικού θεάτρου που σίγουρα θα τα συναρπάσει.
