Πόσοι άραγε σήμερα σε μνημονεύουν και γνωρίζουν τα όσα έφερες στις επιστήμες μέσα από το πρωτοπόρο και ρηξικέλευθο μυαλό σου; Ποιος γνωρίζει άραγε πως το εναλλασσόμενο ρεύμα, το οποίο όλοι πλέον χρησιμοποιούμε στις οικίες μας καθώς και το ραδιόφωνο, το οποίο μας συντροφεύει στα ταξίδια μας είναι, μεταξύ άλλων, και τα δύο εφευρέσεις σου; Έμεινες στην ιστορία ως μια μορφή πολύ πρωτοποριακή στις ιδέες αλλά και τόσο αδικημένη για αυτά που σου συνέβησαν. Πάλεψες σε όλη σου τη ζωή για να επιφέρεις αλλαγές στην ανθρωπότητα, αλλαγές που σήμερα είναι ιστορικές μα λάθεψες πολύ να τις προστατεύσεις Νίκολα γιατί δεν ήσουν άνθρωπος της ιδιοτέλειας. Κλεισμένος για ώρες, μέρες, μήνες και δαπανώντας ατελείωτο χρόνο έφερες στην κοινωνία εφευρέσεις που κανείς δεν φανταζόταν. Αφοσιωμένος και αφιερωμένος σε έναν σκοπό ιερό δεν είχες χρόνο να ασχοληθείς με την μικροπρέπεια και την κακία του κόσμου, με εκείνους που στέκονταν πλάι σου και ήταν έτοιμοι να επιβουλευτούν τα δικά σου επιστημονικά κέρδη, τον κόπο και τον μόχθο σου. Δεν σε απασχολούσε τι κάνουν οι γύρω μα τι κάνεις εσύ ο ίδιος και αυτό ήταν το υπέρτατο μεγαλείο σου. Δοσμένος ψυχή τε και σώματι στην επιστήμη σου, βούτηξες στα βαθιά και έβγαλες από το καπέλο σου, το μαγικό σου καπέλο, εμβληματικές επινοήσεις, για πάντα διαχρονικές και ξακουστές. Δεν είχες πολλά πάθη, δεν είχες πολλές αγάπες, δεν είχες πολλές συναναστροφές γιατί συντροφιά σου έκαναν όλα εκείνα που είχες στον νου σου να πράξεις, τα πειράματα, οι δοκιμές, η μελέτη η ίδια που σε οδήγησε στις εφευρέσεις. Αδέσμευτος και ανεξάρτητος βάδισες το δρόμο του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα, του Κοπέρνικου και του Κέπλερ, ολοκληρωτικά ταγμένος σε μια αποστολή δίχως αύριο. Δεν φταις εσύ Νίκολα που βρέθηκες σε έναν κόσμο γεμάτο από ανθρώπους με δεύτερες σκέψεις και μπαγαπόντικες μεθόδους, δεν φταις εσύ που ήσουν πρόβατο σε μια κοινωνία λύκων, εσύ ήσουν ένας Χριστός της επιστήμης, ένας άγιος της. Η διαδρομή της ζωής σου αθόρυβη και ήσυχη σε αντίθεση με τις εφευρέσεις σου που έκαναν πάταγο και για αυτό έσπευσαν να τις οικειοποιηθούν άνθρωποι με μυαλό πονηρό και καθαρά συμφεροντολογικό. Δεν έκανες οικογένεια, δεν είχες έντονη ερωτική ζωή, γιατί είχες άλλες βλέψεις που ξεπερνούσαν τα ανθρώπινα και τα γήινα. Έμεινες με τη δόξα και την ευλογία να σπείρεις τους καρπούς της δημιουργίας σου μα χρήματα δεν είδες να μένουν, αφού τα ξόδευες ασύστολα. Είχες για μόνιμη συντροφιά τα περιστέρια στα οποία επίσης δόθηκες ολοκληρωτικά σαν να ήταν παιδιά σου. Και δεν ήταν μόνο το εναλλασσόμενο ρεύμα και το ραδιόφωνο που σου έδωσαν το χρίσμα της αιώνιας διασημότητας, ήταν επίσης οι ακτίνες Χ, ο τηλεχειρισμός, τα ρομπότ, το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, πρακτικές εφευρέσεις που σήμερα χρησιμοποιούμε και εμμέσως πλην σαφώς σε υμνούμε ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Κανείς δεν είπε πως ο κόσμος που ζούμε είναι δίκαιος και αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρει, μάλλον το αντίθετο όμως τομές και εφευρέσεις όπως οι δικές σου Νίκολα άλλαξαν την ίδια την πορεία της ανθρωπότητας και διευκόλυναν τις επικοινωνίες και την ζωή εν γένει. Εσύ και οι εφευρέσεις έρχεστε να μας διδάξετε πως η διεκδίκηση των «δεδουλευμένων» είναι υπόθεση που δεν χωράει αμφιβολίες. Δεν είναι απορίας άξιο πως δεν σκέφτηκες ούτε στιγμή να καταχωρίσεις σε κάποιον κατάλογο την ευρεσιτεχνία σου γιατί οι πραγματικοί επιστήμονες έχουν χρόνο μόνο για αυτό με το οποίο καταπιάνονται, δεν έχουν την πολυτέλεια να σπαταλούν την ενέργεια και τη δύναμή τους σε δευτερεύουσες εργασίες. Η δική σου εποχή εξάλλου, ευτυχώς δεν ήταν προηγμένη σαν τη δική μας και όταν αναφέρομαι στην έννοια προηγμένη εννοώ σαθρή και μικροπρεπής με μόνη πυξίδα το συμφέρον, ωστόσο σε κάθε εποχή υπάρχουν ληστές σκέψης. Έτσι λοιπόν εσύ δεν σκέφτηκες να αναζητήσεις ποτέ τρόπους για το περίφημο σήμα κατατεθέν και δυστυχώς άφησες να λυμαίνονται τις ιδέες και τις σκέψεις σου άνθρωποι ανήθικοι και κουτοπόνηροι που το μόνο που γνώριζαν ήταν η μείωση και υποβάθμιση του διπλανού τους πολύ απλά γιατί οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να αγγίξουν το πνεύμα σου. Αν ξαναζούσες ήμουν βέβαιος πως το ίδιο ακριβώς θα έπραττες με την ίδια αδιαφορία για τα τετριμμένα, αν ξαναζούσες ο ίδιος αυθεντικός και αγνός θα ήσουν και μάλλον πάλι θα έπεφτες στην παγίδα τους. Η ιστορία όμως γράφεται με αυτόν τον τρόπο που τελικά γράφτηκε και εξηγείται πως ως άνθρωπος Νίκολα υπήρξες σε πολλές περιπτώσεις δύσκολα προσβάσιμος, απόμακρος, απρόθυμος για κοινωνικές εκδηλώσεις και ιδιαίτερα σπάταλος όταν επρόκειτο να διαχειριστείς χρήματα που μόλις είχες κερδίσει και αυτό γιατί δεν σε ένοιαζε να εξασφαλίσεις το μέλλον παρά μόνο το παρόν. Εξασφάλιζες πάντα πλουσιοπάροχες ανέσεις στον εαυτό σου μην λαμβάνοντας υπόψη σου πως οι καιροί αλλάζουν και οι έχοντες μετατρέπονται σε επαίτες. Όσο περνούσαν τα χρόνια η φήμη σου γινόταν όλο και περισσότερο αντικείμενο ένδειας και φθόνου σε τέτοιο βαθμό που έχανες συνεχώς έδαφος και χρήματα. Έφτασες μάλιστα λίγα χρόνια πριν το θάνατό σου να διαμένεις σε πολύ κατώτερο ξενοδοχείο από αυτό που αρχικά έμενες και λίγο πριν αποδημήσεις εις κύριον να έχεις καταλήξει σε ένα δωμάτιο ενός άθλιου καταλύματος παρέα με τα περιστέρια που πάντα αγαπούσες και φρόντιζες. Τα περιστέρια σε όλη σου την ζωή υπήρξαν οι σύντροφοί σου, οι παρηγορητές του και οι ασθενείς σου καθώς όπως και εκείνα ήταν αδύναμα πλάσματα ένιωθες χαρά και ικανοποίηση να τα φροντίζεις ως ευαίσθητη ψυχή που ήσουν και το μόνο που σε απασχολούσε ήταν να τα περιθάλπεις σε βαθμό τόσο εκκεντρικό και υπερβολικό που είχες μετατρέψει το δωμάτιο του σε κλινική περιστεριών, κάτι προφανώς επισφαλές και ανθυγιεινό καθώς ζούσες μέσα σε εκείνον τον χώρο. Η ζωή σου βαμμένη με το χρώμα της αποστασιοποίησης δεν είχε πολλές χαρές μα εσύ πάντοτε ζητούσες λίγα και όταν έμεινες με τα πολύ λίγα δεν σταμάτησες να εργάζεσαι για την επιστήμη. Δεν θα μπορούσες να ήσουν περισσότερο επιμελής, οργανωτικός, μεθοδικός και συνεπής με τις δικές σου εφευρέσεις γιατί πολύ απλά δεν θα είχες τον χρόνο να μεταπηδά από την μία στην άλλη. Φαίνεται πως αυτή σου η “επιπολαιότητα” να μην κατοχυρώνεις τίποτα και να τα αφήνεις μετέωρα ήταν ίδιον του χαρακτήρα σου, ήσουν ένας άνθρωπος χαμένος στην αγάπη σου, τη μελέτη και την ενασχόληση με την επιστήμη. Δεν επικεντρωνόσουν ποτέ σε μία εφεύρεση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να την τελειοποιήσεις και να την παραδώσεις έτοιμη έτσι ώστε να εξασφαλίσει με αυτόν τον τρόπο τα δικαιώματα της και άρα χρήματα για την επιβίωσή σου. Κάθε άλλο, σαν μέλισσα που ψάχνει κάθε φορά και ένα καινούργιο λουλούδι για να διασφαλίσει την γύρη έτσι και εσύ Νίκολα με πρόσκαιρο και εντελώς ερασιτεχνικό τρόπο αφήνεις πίσω σου μισοτελειωμένες δουλειές παραχωρώντας έτσι στους επίδοξους «ληστές» που παραμονεύουν στην γωνία να υποκλέπτουν τις ιδέες σου και να οικειοποιούνται τον κόπο και τον ιδρώτα σου. Αυτό ακριβώς έκανε ο Μαρκόνι με το ραδιόφωνο, μία εφεύρεση που ανήκει αποκλειστικά σε σένα, υπάρχουν εξάλλου τρανταχτές αποδείξεις και ο χρόνος γιάτρεψε αυτές τις αδικίες, δυστυχώς εσύ είχες φύγει από το μάταιο αυτόν κόσμο και δεν πρόλαβες να δεις σου αποδίδονται οι ανάλογες τιμές. Το εναλλασσόμενο ρεύμα, την ανακάλυψη του οποίου μόνο μπόρεσες να κατοχυρώσεις με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, έμελλε να περιέλθει στον κύριο αντίπαλό σου και πρώην εργοδότη σου Τόμας Έντισον να υπερηφανεύεται πως την ολοκλήρωσε προς όφελος της κοινωνίας προσβάλλοντας σφόδρα το όνομά σου. Κανείς δεν μπόρεσε όμως να κλέψει τις ιδέες σου και το όνομά σου, η μορφή σου, αυτή η ψιλόλιγνη χαρακτηριστική μορφή έμεινε χαραγμένη για πάντα στα χρονικά της ιστορίας. Εσύ όπως τόσοι και τόσοι δημιουργοί, επιστήμονες που είδαν τα έργα τους, τις εφευρέσεις τους, τις σκέψεις του να ποδοπατούνται, δεν κάμφθηκες στιγμή, συνέχισες αταλάντευτος μέχρι τέλους. Σε αντιμετώπισαν ως τρελό, ως μίασμα και παράσιτο γιατί ενοχλούσες με την παρουσία σου, σε φθονούσαν οικτρά, σε εκμεταλλεύτηκαν όμως εσύ είχες προλάβει να ακουστεί το όνομά σου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων έφτασες εκεί με σκοπό να διαπρέψεις και το κατάφερες χωρίς μέσα παρά μόνο με την αξία σου. Είχες ήδη δώσει διαλέξεις σε Παρίσι και Λονδίνο, είχες ήδη γίνει γνωστός ακόμα και στη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και ήσουν ακόμα τόσο νέος. Στο τέλος της ζωής σου γεύτηκες πίκρα από τον παραμερισμό σου, την περιθωριοποίησή σου και τελικά ο θάνατός σου με τόσο μοναχικό τρόπο έμελλε να σφραγίσει τη μοναχική διαδρομή σου στον χρόνο. Με γνώσεις που πολλοί ζήλευαν, με μεγαλοφυΐα Ολύμπιου θεού, πολύγλωσσος, πολυμήχανος σαν Οδυσσέας, έγινες μύθος στον χώρο της επιστήμης Νίκολα και σήμερα είμαστε ευγνώμονες στο πρόσωπό σου και έχουμε χρέος να διαδώσουμε το όνομά σου στα πέρατα του κόσμου. Υπήρξες ένας αγαθός γίγαντας, το ύψος σου έφτανε κοντά τα δύο μέτρα, ακμαίος, πρωτοποριακός, ελεύθερος από συμβάσεις μα γεμάτος πίστη στον εαυτό σου, γενναίος μα πάνω από όλα αληθινός, έλαμψες και λάμπεις μέχρι και σήμερα. Περαστικός και διαβάτης του κόσμου που δεν σε αναγνώρισε όσο θα έπρεπε κατόρθωσες να σημαδέψεις όλες τις εφευρέσεις με το όνομά σου και το όνομά σου να είναι γραμμένο παντού και πρώτο γιατί η ιστορία είναι αμείλικτη και δίκαιη, κανείς δεν της ξεφεύγει. Καλή αντάμωση Νίκολα στους ουρανούς της επιστήμης και της αλήθειας!
————————————————————————————
Ο Νίκολα Τέσλα (σερβικά: Никола Тесла, Nikola Tesla, 10 Ιουλίου 1856 – 7 Ιανουαρίου 1943) ήταν Σέρβος εφευρέτης και μηχανικός. Ανακάλυψε και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο, τη βάση των περισσότερων μηχανών εναλλασσόμενου ρεύματος. Ανέπτυξε επίσης το τριφασικό σύστημα μετάδοσης της ηλεκτρικής ενέργειας. Το διάστημα 1890-1891 ο Τέσλα έδωσε δεκάδες διαλέξεις για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τη χρήση του. Το 1891 ο Τέσλα εφηύρε το πηνίο που φέρει το όνομά του. Το 1892 ο Τέσλα έλαβε μήνυμα ότι η μητέρα του πεθαίνει οπότε βρήκε ευκαιρία να δώσει σειρά διαλέξεων στο Λονδίνο και να γνωριστεί με τη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και ύστερα στο Παρίσι. Στη συνέχεια πήγε να επισκεφθεί την ετοιμοθάνατη μητέρα του και μετά πήγε στο Βελιγράδι όπου τον βράβευσε ο βασιλιάς και η Σερβική Βασιλική Ακαδημία. Το 1891 εφηύρε το πηνίο Τέσλα, ένα επαγωγικό πηνίο που χρησιμοποιείται ευρέως στην τεχνολογία ραδιοφώνου. Από το 1936 έως τον θάνατό του, το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του, θεωρώντας ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τη σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937 ένα αμάξι χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας σοβαρά την υγεία του. Όπως δήλωνε ο ίδιος, είχε να αρρωστήσει από τα τριάντα του χρόνια, πιστεύοντας πως για αυτό ευθύνονταν τα πειράματά του. Το κράτος της Γιουγκοσλαβίας, μετά το ατύχημά του, του έβγαλε ισόβια σύνταξη.
