Κέρβερος ήταν ο μυθικός προστάτης και φύλακας του Άδη που έφερε την μορφή σκύλου με τρία κεφάλια και ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει και απεικονιστεί σε πλήθος αγγείων της αρχαιότητας. Αυτός ο τρομακτικός σκύλος που είχε για αδερφό τον αετό που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα χρησιμοποιείται από την συγγραφέα για να προσδώσει στο μυθιστόρημά της έναν φανταστικό μα και τρομακτικό κόσμο που όμως θα μπορούσε σε χρόνο μελλοντικό να αποτελούσε και μία φρικτή πλην υπαρκτή πραγματικότητα. Μέσα στο μυθιστόρημα αναφέρεται πως οι κεφαλές του Κέρβερου κατασκευάστηκαν από τον κορυφαίο Μπενβενούτο Τσελίνι για την προστασία του δούκα της Φλωρεντίας, άρα υπάρχει ένας θρύλος που αναβιώνει και η συγγραφέας υφαίνει το δικό της δίχτυ ιστορίας μεταφέροντας δράση και γνώση.
Πριν ακόμα από τον Όργουελ και τον Φίλιπ Ντικ και έναν αιώνα πίσω, η Γερτρούδη Μπάροουζ Μπένετ πατώντας πάνω στο εμβληματικό έργο τόσο του Δάντη – Κόλαση, Καθαρτήριο, Παράδεισος – όσο και του Μίλτον – Χαμένος παράδεισος – με ρηξικέλευθο τρόπο ανακοινώνει έναν όρο που τα επόμενα χρόνια θα κυριαρχήσει, αυτόν του δυστοπικού μυθιστορήματος. Οξυδερκής και προφητική η ματιά της στον κόσμο των επόμενων χρόνων, ίσως βλέποντας από νωρίς έναν πόλεμο πέρα από εθνικότητες, έναν αγώνα για την ίδια την επιβίωση. Η συγγραφέας δίνει στο μυθιστόρημα έναν αδιαμφισβήτητο δραματικό τόνο και μία υπερβολή, έναν χαρακτήρα εξαιρετικά εξωπραγματικό γιατί επιθυμία της και σκοπός της είναι να καταδείξει τα όσα συμβαίνουν σε έναν κόσμο που ολοένα αλλάζει δίχως κανέναν περιορισμό, δίχως καμία ηθική αναστολή. Και ας μην ξεχνάμε πως όλα αυτά λαμβάνουν χώρα εν έτει 1918 με το βλέμμα όμως σε έναν κόσμο διακόσια χρόνια μετά.
