Αρχείο

Τα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη δεν έχουν αποκτήσει τυχαία όλα αυτά τα χρόνια την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου, δεν είναι τυχαία ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς και εντός και εκτός συνόρων, ειδικά στη Γερμανία όπου τα βιβλία του μεταφράζονται με ευλάβεια. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να μιλά για το παρόν, για κοινωνικά και πολιτικά θέματα που απασχολούν τη σημερινή κοινωνία, βρίσκει πάντα κάποιο ειδικό θέμα και μας μιλά για την επικαιρότητα καταθέτοντας τους προβληματισμούς του, τις αγωνίες του και τις ανησυχίες του. Επιλέγει ένα θέμα και το ντύνει με έναν μανδύα αστυνομικής φύσεως για να εντάξει στην ιστορία τον επιθεωρητή του, όπως άλλωστε έκαναν τόσο ο Σιμενόν όσο και ο Τσάντλερ. Αυτή την φορά είναι ένα θέμα πολιτιστικό με το οποίο ασχολείται καθώς η πολιτιστική μας κληρονομιά και ο τρόπος διαχείρισης της είναι ένα ζήτημα διαχρονικά φλέγον, είναι ένα ζήτημα ανάμεσα στην ηθική και την ανάπτυξη που εδώ συγκρούονται.Περισσότερα

Ένας άνθρωπος φτωχός πλην τίμιος έχει την χαρά να ράψει ένα καινούργιο παλτό και αντλεί τόση ευδαιμονία και ικανοποίηση από αυτό σε σημείο να κυκλοφορεί περιχαρής στο δρόμο για το νέο του απόκτημα. Δυστυχώς όμως, συμβαίνει το αναπάντεχο και θλιβερό γεγονός να χάσει το παλτό του, τη μόνη πηγή χαράς του ύστερα από κλοπή στο δρόμο, ανυπεράσπιστος απέναντι σε κακοποιά στοιχεία που του το αφαιρούν. Σπεύδει λοιπόν να αναζητήσει το δίκιο του στην αστυνομία και την εξουσία μα τελικά προς μεγάλη του απογοήτευση αδυνατεί να το βρει παρά τις απέλπιδες προσπάθειές του. Αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας να βρει το δίκιο του είναι να οδηγηθεί στον θάνατο χωρίς κανέναν προφανή λόγο και έτσι άδικα. Πεθαίνει όμως χωρίς κανείς να το αντιληφθεί μιας και η απρόσωπη κρατική μηχανή, για την οποία εργαζόταν τόσο πιστά και μέρος της οποίας ήταν αόρατο μέλος και γρανάζι, τον αναζητά μέρες μετά. Το πνεύμα του και το φάντασμά του κυκλοφορεί στην πόλη και γίνεται φόβος και τρόμος θυμίζοντας την αδικία που έχει διαπραχθεί.Περισσότερα

“Κανένας άνθρωπος, το επαναλαμβάνω, δεν περιέγραψε πιο μαγευτικά τις εξαιρέσεις της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, τη διακαή περιέργεια της ανάρρωσης ͘  το τέλος των εποχών με τα ενοχλητικά μεγαλεία, τους ζεστούς, υγρούς και ομιχλώδεις καιρούς, όταν ο νοτιάς μαλακώνει και χαλαρώνει τα νεύρα όπως τις χορδές ενός οργάνου, όταν τα μάτια γεμίζουν με δάκρυα που δεν προέρχονται από την καρδιά” γράφει ο ποιητής και μεταφραστής στα γαλλικά Σαρλ Μποντλέρ σε ένα αφιέρωμά του για τον εκκεντρικό και αινιγματικό Αμερικανό, με ευρωπαϊκό όμως πνεύμα, ποιητή και συγγραφέα. Αυτό είναι το απόσπασμα από ένα εκτενές αφιέρωμα, το οποίο ο αναγνώστης έχει τη μοναδική ευκαιρία να διαβάσει μαζί με ένα πιο σύντομο κείμενο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο οποίος επίσης τον μετέφρασε στα ρωσικά. Και οι δύο αναλύουν τον άνθρωπο και δημιουργό Πόε με τον Μποντλέρ να ακτινογραφεί την μεγαλοφυΐα αυτού του εμβληματικού μα και καταραμένου ποιητή, συγγραφέα και στοχαστή θα τολμήσω να πω. Τα όσα αναφέρει ο Μποντλέρ μαρτυρούν έναν εμπνευσμένο καλλιτέχνη του λόγου με ψυχικές αντοχές ομορφιάς σπάνιες.Περισσότερα

Τι και αν πρόκειται για ένα από τα εμβληματικότερα και από τα πλέον αντιπροσωπευτικά συγγράμματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, η Φόνισσα αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε γενιά και για κάθε ηλικία και απαντά σε κάθε εποχή. Είναι τέτοια η γραφή και τέτοια η ιστορία του βιβλίου που ουδείς μπορεί να σταθεί ασυγκίνητος σε ένα έργο που έχει προκαλέσει πλείστες συζητήσεις αλλά και πάρα πολλά ερωτήματα, πολλά από τα οποία παραμένουν αναπάντητα. Γράφτηκε το 1903 και αφηγείται τη ζωή μιας γερόντισσας στο νησί της Σκιάθου από το οποίο κατάγεται και ο Παπαδιαμάντης. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας του νησιού μα ο καθρέφτης της κοινωνίας της εποχής επίσης καθώς μαθαίνουμε για τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ζωής, την ντοπιολαλιά των ανθρώπων του νησιού.Περισσότερα

Ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα είναι αυτό που πηγαίνει πέρα από την απλή ανακάλυψη του δολοφόνου και την εξιχνίαση του εγκλήματος. Είναι αυτό που διαθέτει λογοτεχνική ευστροφία, αφηγηματικό ειρμό, αυθεντική και όχι επιτηδευμένη αγωνία, αυτό που με λίγα λόγια συνδυάζει αστυνομικό δαιμόνιο και χτίσιμο ευφάνταστων χαρακτήρων. Είναι πολλές φορές εμποτισμένο με κοινωνικές, ιστορικές, πολιτικές ή άλλες εκφάνσεις που αφορούν σε γεγονότα πραγματικά ή κοντά στην πραγματικότητα έτσι που να αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με μια αύρα μυστηρίου. Η τέχνη του αστυνομικού μυθιστορήματος ίσως να είναι και η πιο δύσκολη ως προς την σύλληψη των χαρακτήρων, την συνοχή και την εξιστόρηση με τέτοιο τρόπο που ο αναγνώστης να νιώθει πως το αστυνομικό που κρατά στα χέρια του δεν αντιγράφει μανιέρα αλλά διατηρεί την δική του προσωπική χροιά και ύφος.Περισσότερα