Ένας άνθρωπος φτωχός πλην τίμιος έχει την χαρά να ράψει ένα καινούργιο παλτό και αντλεί τόση ευδαιμονία και ικανοποίηση από αυτό σε σημείο να κυκλοφορεί περιχαρής στο δρόμο για το νέο του απόκτημα. Δυστυχώς όμως, συμβαίνει το αναπάντεχο και θλιβερό γεγονός να χάσει το παλτό του, τη μόνη πηγή χαράς του ύστερα από κλοπή στο δρόμο, ανυπεράσπιστος απέναντι σε κακοποιά στοιχεία που του το αφαιρούν. Σπεύδει λοιπόν να αναζητήσει το δίκιο του στην αστυνομία και την εξουσία μα τελικά προς μεγάλη του απογοήτευση αδυνατεί να το βρει παρά τις απέλπιδες προσπάθειές του. Αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας να βρει το δίκιο του είναι να οδηγηθεί στον θάνατο χωρίς κανέναν προφανή λόγο και έτσι άδικα. Πεθαίνει όμως χωρίς κανείς να το αντιληφθεί μιας και η απρόσωπη κρατική μηχανή, για την οποία εργαζόταν τόσο πιστά και μέρος της οποίας ήταν αόρατο μέλος και γρανάζι, τον αναζητά μέρες μετά. Το πνεύμα του και το φάντασμά του κυκλοφορεί στην πόλη και γίνεται φόβος και τρόμος θυμίζοντας την αδικία που έχει διαπραχθεί.Περισσότερα
Εμπνευσμένος πολιτικός άνδρας με ρηξικέλευθες ιδέες και βαθυστόχαστος άλλαξε τον ρου της ιστορίας των ΗΠΑ αφήνοντας για πάντα το στίγμα του στην παγκόσμια πολιτική σκηνή (Γράμμα στον Αβραάμ Λίνκολν)
Δολοφονήθηκες μια Μεγάλη Παρασκευή του 1865 ενώ ομολογουμένως είχες πολλά ακόμα να προσφέρεις. Άφησες την τελευταία σου πνοή μαχόμενος για τις ιδέες σου και για τις απόψεις σου μα ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τις μάχες και τους αγώνες που έδωσες για την εδραίωση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των μαύρων από τα δεινά της απανθρωπιάς και της δουλείας, κανείς δεν μπορεί να σε ψέξει πως δεν μόχθησες για να καταστεί η Αμερική ένας τόπος δημοκρατικά εύρωστος. Κανείς δεν είναι σκλάβος σε αυτή τη ζωή ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι Αβραάμ και εσύ το γνώριζες καλύτερα από όλους, υπερασπίστηκες με την ίδια σου τη ζωή το δικαίωμα των ανθρώπων να εκφράζονται ελεύθερα, να ζουν υπό κανονικές συνθήκες και να μην υπόκεινται σε βασανιστήρια και εξευτελισμούς εξαιτίας του χρώματός τους και της φυλής τους, αυτό δεν το άντεχες και ήθελες να το δεις να εξαλείφεται οριστικά. Περισσότερα
Daniel Delteil, Κόκκινα και μαύρα χρόνια, Εκδόσεις του Εικοστού πρώτου
Η ιστορία είναι αμείλικτη, είναι πάντα παρούσα να καταγράφει τις κοινωνικές εκδηλώσεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, η ιστορία είναι συνυφασμένη με τις ζωές μας και ρέει σαν ποτάμι που πολλές φορές παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της. Είναι τα ιστορικά γεγονότα που σημαδεύουν τις κοινωνίες και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές καλούνται να αντιδράσουν στην ροή των γεγονότων και στις συνέπειες αυτών. Τα όσα αφηγείται ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα της ιστορίας της Γαλλίας για τουλάχιστον τριάντα χρόνια, από τον πόλεμο και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου έως και την έλευση του σοσιαλιστικού κυβερνητικού συνασπισμού το 1981. Πρόκειται για μια περίοδο πλούσια σε συμβάντα, μια περίοδο κρίσιμη όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για χώρες που εξαρτώνται από αυτήν, όπως για παράδειγμα η Αλγερία, η οποία και γνωρίζει την ανεξαρτησία της τη δεκαετία του ’60.Περισσότερα
Edgar Allan Poe, Οι φόνοι της οδού Μοργκ, Εκδόσεις Διόπτρα
“Κανένας άνθρωπος, το επαναλαμβάνω, δεν περιέγραψε πιο μαγευτικά τις εξαιρέσεις της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, τη διακαή περιέργεια της ανάρρωσης ͘ το τέλος των εποχών με τα ενοχλητικά μεγαλεία, τους ζεστούς, υγρούς και ομιχλώδεις καιρούς, όταν ο νοτιάς μαλακώνει και χαλαρώνει τα νεύρα όπως τις χορδές ενός οργάνου, όταν τα μάτια γεμίζουν με δάκρυα που δεν προέρχονται από την καρδιά” γράφει ο ποιητής και μεταφραστής στα γαλλικά Σαρλ Μποντλέρ σε ένα αφιέρωμά του για τον εκκεντρικό και αινιγματικό Αμερικανό, με ευρωπαϊκό όμως πνεύμα, ποιητή και συγγραφέα. Αυτό είναι το απόσπασμα από ένα εκτενές αφιέρωμα, το οποίο ο αναγνώστης έχει τη μοναδική ευκαιρία να διαβάσει μαζί με ένα πιο σύντομο κείμενο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο οποίος επίσης τον μετέφρασε στα ρωσικά. Και οι δύο αναλύουν τον άνθρωπο και δημιουργό Πόε με τον Μποντλέρ να ακτινογραφεί την μεγαλοφυΐα αυτού του εμβληματικού μα και καταραμένου ποιητή, συγγραφέα και στοχαστή θα τολμήσω να πω. Τα όσα αναφέρει ο Μποντλέρ μαρτυρούν έναν εμπνευσμένο καλλιτέχνη του λόγου με ψυχικές αντοχές ομορφιάς σπάνιες.Περισσότερα
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η Φόνισσα, Εκδόσεις Μίνωας
Τι και αν πρόκειται για ένα από τα εμβληματικότερα και από τα πλέον αντιπροσωπευτικά συγγράμματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, η Φόνισσα αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε γενιά και για κάθε ηλικία και απαντά σε κάθε εποχή. Είναι τέτοια η γραφή και τέτοια η ιστορία του βιβλίου που ουδείς μπορεί να σταθεί ασυγκίνητος σε ένα έργο που έχει προκαλέσει πλείστες συζητήσεις αλλά και πάρα πολλά ερωτήματα, πολλά από τα οποία παραμένουν αναπάντητα. Γράφτηκε το 1903 και αφηγείται τη ζωή μιας γερόντισσας στο νησί της Σκιάθου από το οποίο κατάγεται και ο Παπαδιαμάντης. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας του νησιού μα ο καθρέφτης της κοινωνίας της εποχής επίσης καθώς μαθαίνουμε για τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ζωής, την ντοπιολαλιά των ανθρώπων του νησιού.Περισσότερα
Derek Raymond, Ήμουν η Ντόρα Σουάρεζ, Εκδόσεις Έρμα
Ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα είναι αυτό που πηγαίνει πέρα από την απλή ανακάλυψη του δολοφόνου και την εξιχνίαση του εγκλήματος. Είναι αυτό που διαθέτει λογοτεχνική ευστροφία, αφηγηματικό ειρμό, αυθεντική και όχι επιτηδευμένη αγωνία, αυτό που με λίγα λόγια συνδυάζει αστυνομικό δαιμόνιο και χτίσιμο ευφάνταστων χαρακτήρων. Είναι πολλές φορές εμποτισμένο με κοινωνικές, ιστορικές, πολιτικές ή άλλες εκφάνσεις που αφορούν σε γεγονότα πραγματικά ή κοντά στην πραγματικότητα έτσι που να αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με μια αύρα μυστηρίου. Η τέχνη του αστυνομικού μυθιστορήματος ίσως να είναι και η πιο δύσκολη ως προς την σύλληψη των χαρακτήρων, την συνοχή και την εξιστόρηση με τέτοιο τρόπο που ο αναγνώστης να νιώθει πως το αστυνομικό που κρατά στα χέρια του δεν αντιγράφει μανιέρα αλλά διατηρεί την δική του προσωπική χροιά και ύφος.Περισσότερα
Γενναίος μέσα από τη σιωπή του και την μειλίχια ύπαρξή του ένωσε τον λαό του γύρω από έναν σκοπό και κατάφερε να εδραιώσει μια άλλη φιλοσοφία ζωής με το παράδειγμά του (Γράμμα στον Μαχάτμα Γκάντι)
Η βρετανική κυριαρχία βρισκόταν παράνομα στη χώρα σου για πολλές δεκαετίες και έβλεπες τον λαό σου να υποφέρει, να ζει υπό τον ξένο ζυγό και να υπόκειται σε εξευτελισμό από μια ανώτερη φυλή όπως θεωρούσαν οι άποικοι τους εαυτούς τους έναντι των ιθαγενών κατοίκων, αυτό δεν το άντεχες και ήθελες να αναλάβεις δράση ήδη από όταν ήσουν εκτός και μάλιστα στην Αγγλία για σπουδές. Δεν έπαψες να ζητάς από τον λαό σου υπομονή και να κηρύττεις ανά πάσα στιγμή την ειρήνη καθώς ήσουν ανέκαθεν κατά της βιαιοπραγίας, κατά των πράξεων βαρβαρότητας. Ό,τι δεν ήθελες οι άλλοι να πράττουν εις βάρος του λαού σου δεν επιθυμούσες και εσύ να διαπράττεται εκ μέρους των Ινδών. Περισσότερα
Οι συγγραφείς και τα βιβλία αντλούν έμπνευση από τη μητέρα φύση και της χαρίζουν μια τεράστια αγκαλιά για έναν καλύτερο κόσμο (Β’ Μέρος)
Η άγρια φύση είναι ένα ανεκτίμητο αγαθό που σήμερα μαστίζεται από μια κλιματική κρίση, μια κρίση αποτέλεσμα των ανθρώπινων τραγικών λαθών σε πολλά επίπεδα. Ο άνθρωπος δίχως τη φύση είναι ένα τίποτα, είναι έρμαιο του τέλους του και σκιά του εαυτού του μέχρι να αφανιστεί, η φύση είναι το σπίτι μας, το μεγάλο σπίτι που όλοι οφείλουμε να φροντίζουμε επιμελώς. Η άγρια φύση λόγω πολλών παραγόντων συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα, οι επιφάνειες άγριας ζωής δυστυχώς περιορίζονται με πρώτο και κύριο αίτιο την αδηφάγα ανθρώπινη δραστηριότητα. Η χλωρίδα και η πανίδα της γης υπόκεινται σε μια συνεχόμενη και δραστική μείωση του πεδίου ανάπτυξής τους, το περιβάλλον τους δέχεται απανωτά πλήγματα από διάφορους παράγοντες και καθεμία και καθένας από εμάς έχουμε την υποχρέωση και το καθήκον να βάλουμε φρένο στην καταστροφή. Είναι θλιβερό τα δάση να καίγονται, τα ζώα να πνίγονται από πλαστικά, το χώμα να μολύνεται, όλα αυτά έχουν συνέπειες στη δική μας υπόσταση. Η μητέρα φύση και τα είδη που την απαρτίζουν, αποτελούν την ασπίδα του ανθρώπου για να συνεχίσει να ζει στον πλανήτη Γη.Περισσότερα
Οι συγγραφείς και τα βιβλία αντλούν έμπνευση από τη μητέρα φύση και της χαρίζουν μια τεράστια αγκαλιά για έναν καλύτερο κόσμο (Α’ Μέρος)
Η άγρια φύση είναι ένα ανεκτίμητο αγαθό που σήμερα μαστίζεται από μια κλιματική κρίση, μια κρίση αποτέλεσμα των ανθρώπινων τραγικών λαθών σε πολλά επίπεδα. Ο άνθρωπος δίχως τη φύση είναι ένα τίποτα, είναι έρμαιο του τέλους του και σκιά του εαυτού του μέχρι να αφανιστεί, η φύση είναι το σπίτι μας, το μεγάλο σπίτι που όλοι οφείλουμε να φροντίζουμε επιμελώς. Η άγρια φύση λόγω πολλών παραγόντων συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα, οι επιφάνειες άγριας ζωής δυστυχώς περιορίζονται με πρώτο και κύριο αίτιο την αδηφάγα ανθρώπινη δραστηριότητα. Η χλωρίδα και η πανίδα της γης υπόκεινται σε μια συνεχόμενη και δραστική μείωση του πεδίου ανάπτυξής τους, το περιβάλλον τους δέχεται απανωτά πλήγματα από διάφορους παράγοντες και καθεμία και καθένας από εμάς έχουμε την υποχρέωση και το καθήκον να βάλουμε φρένο στην καταστροφή. Είναι θλιβερό τα δάση να καίγονται, τα ζώα να πνίγονται από πλαστικά, το χώμα να μολύνεται, όλα αυτά έχουν συνέπειες στη δική μας υπόσταση. Η μητέρα φύση και τα είδη που την απαρτίζουν, αποτελούν την ασπίδα του ανθρώπου για να συνεχίσει να ζει στον πλανήτη Γη.Περισσότερα
Elsa Triolet, Τριαντάφυλλα επί πιστώσει, Εκδόσεις Gutenberg
“Είχα βαρεθεί να ψάχνω μέσα μου το χρώμα και το νόημα των πραγμάτων. Ήθελα να με αφήσω να πέσω σαν μια φούστα, να σχηματίσω έναν κύκλο γύρω απ’ τα πόδια μου και να τον δρασκελίσω” θα εκμυστηρευτεί η συγγραφέας σε μια ομιλία της το 1957 όπου αρχίζει να επεξεργάζεται την εκκίνηση της συγγραφής της τριλογίας, πρώτο μέρος της οποίας θα αποτελέσει αυτό το βιβλίο. Η σπουδαία μορφή των γαλλικών γραμμάτων Έλσα Τριολέ είχε παντρευτεί το έτος 1938 και λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, διαβάζουμε στην εξαιρετικά εμπεριστατωμένη εισαγωγή της μεταφράστριας Κατερίνας Γούλα. Η Τριολέ λόγω της σχέσης της με τον Αραγκόν, αλλά και χάρη στον έμφυτο ταλέντο και την κλίση της στη γραφή, θα γίνει δεκτή μετ’ επαίνων στους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής μιας και ο Αραγκόν είχε υπάρξει πρωτοπόρος και ενεργό μέλος των σουρεαλιστών.Περισσότερα
Οικουμενικός, πολυταξιδεμένος και στοχαστής άλλαξε χίλια δύο πρόσωπα μα πάντα έμεινε ταπεινός υπηρέτης του λόγου και της σκέψης καθώς σε αυτά αφοσιώθηκε (Γράμμα στον Φερνάντο Πεσσόα)
Ο κάθε λογοτέχνης έχει την δική του αγαπημένη πόλη, ο Χέμινγουεϊ είχε το Παρίσι, ο Τζόυς το Δουβλίνο, ο Ντάρελ την Αλεξάνδρεια και εσύ Φερνάντο έχεις για μούσα την πανέμορφη θαλασσινή και ηλιόλουστη Λισαβόνα, αυτήν για την οποία μιλάς με τόση τρυφερότητα, γλυκύτητα και φροντίδα. Είναι η δική σου Ιθάκη ή η δική σου Αλεξάνδρεια για να θυμηθούμε και τον φίλο σου Καβάφη στον οποίο είχες εκμυστηρευτεί την αγάπη σου αυτή. Σχεδόν κάθε βιβλίο σου είναι αφιερωμένο στην πόλη αυτή, στα αρώματά της, στα σοκάκια της, στους δρόμους της, στην αύρα που αποπνέει και μαγεύει τον ταξιδιώτη, τον επισκέπτη, και εσένα Φερνάντο που δεν θα χάσεις την ευκαιρία να μας κάνεις κοινωνούς της αγάπης σου αυτής. Γνήσιος ακόλουθος και συνεχιστής των προγόνων σου, όπως ο Μαγγελάνος και ο Βάσκο ντε Γκάμα έφυγες για να διανύσεις το υπέροχο ταξίδι της ποίησης, να γράψεις, να αφηγηθείς, να ξεκλειδώσεις το συρτάρι της σκέψης σου και έπειτα όλα τα συρτάρια της έμπνευσής σου και να φανταστείς χίλιες δύο προσωπικότητες που όμως αφορούσαν εσένα Φερνάντο. Περισσότερα
Μιχαήλ Μητσάκης, Αθηναϊκαί σελίδες και τα διηγήματα Αυτόχειρ, Το φίλημα, Εκδόσεις Πατάκη
Η γραφή του άγνωστου στο ευρύ κοινό Μιχαήλ Μητσάκη αποτελεί σημαντική μαρτυρία για την αθηναϊκή ζωή αλλά και λογοτεχνική παρακαταθήκη για τα τέλη του 19ου αιώνα καθώς τα δύο διηγήματα που εμπεριέχονται σε αυτή την έκδοση προσφέρουν στον αναγνώστη την νοερή περιήγηση στα σοκάκια της κοινωνίας της εποχής καθώς και της ιστορικής μνήμης. Ο συγγραφέας, με το προσωπικό του απαράμιλλο ύφος, με την τολμηρή και ιδιαίτερα γοητευτική αφηγηματική του δεξιοτεχνία, ξεδιπλώνει μέσα από μια γλώσσα ξεχασμένη πια όλα αυτά που παρατηρεί στους περιπάτους και τις κοινωνικές του δραστηριότητες σκαλίζοντας το πνεύμα του καθώς στοχαζόμενος. Ο Μιχαήλ Μητσάκης ανήκει σε μια γενιά δημιουργών που αναδύονται από την κοινωνία, με ένα μεστό ταλέντο και μια έμφυτη κλίση στο γράψιμο, μία κλίση που καλλιεργείται μέσα από την κοινωνική παρατήρηση. Δεν είναι συγγραφέας επαγγελματίας, είναι ένας αυθεντικός εκπρόσωπος της τέχνης της γραφής που προκύπτει μέσα από την ενασχόλησή του με τον ρόλο του δημοσιογράφου, έναν ρόλο που υπηρέτησαν πολλοί λογοτέχνες, τόσο σύγχρονοί του όσο και μεταγενέστεροι.Περισσότερα