μοιραζόμαστε την αγάπη για τα βιβλία και τη γνώση!
O Φραντς Κάφκα είχε κάποτε πει πως τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας. Και πράγματι τα καλά βιβλία υπάρχουν και εμείς αξίζει να τα βρούμε. Κάπου κρύβονται και μας περιμένουν να ανακαλύψουμε τη ζωή που αυτά κρύβουν μέσα τους. Ένα καλό βιβλίο θα είναι πάντα ένας λόγος να κρατάμε απόσταση από το κακό που συμβαίνει γύρω μας και να ξεφεύγουμε με το νου και την ψυχή μας μέσα από ιστορίες πραγματικές ή φανταστικές.Περισσότερα
Ένα πολυτάραχο μυθιστόρημα είναι το Τρίτο στεφάνι, ένα βιβλίο που πρωτοεκδόθηκε με έξοδα του ίδιου του συγγραφέα, αφού απορρίφθηκε όχι μία, αλλά τρεις φορές μέχρι τελικά να εκδοθεί το 1962 και να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία όπως άλλωστε και του άξιζε. Σήμερα, αποτελεί ένα εμβληματικό μυθιστόρημα που αφηγείται την ιστορία της Ελλάδας που ξεκινάει από την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, περνάει τον μεσοπόλεμο και καταλήγει στην κατοχή. Το μυθιστόρημα αυτό αποτυπώνει τόσο έκδηλα και γλαφυρά την ιστορία της χώρας, την ιστορία των οικογενειών που βίωσαν χαρές και λύπες, αγωνίες και θριάμβους, ανησυχίες και ευτυχείς στιγμές. Ο λόγος του Ταχτσή είναι ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένος καθώς αφηγείται τις ζωές της Εκάβης και της Νίνας και διαθέτει και εκείνον τον φλεγματικό και κωμικοτραγικό χαρακτήρα που μετατρέπει ευθύς αμέσως το βιβλίο σε ένα τεράστιο θεατρικό σκηνικό για αυτό και το μυθιστόρημα έχει μεταφερθεί τόσο στο θέατρο όσο και στην μικρή οθόνη με μεγάλη απήχηση.Περισσότερα
O Φραντς Κάφκα είχε κάποτε πει πως τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας. Και πράγματι τα καλά βιβλία υπάρχουν και εμείς αξίζει να τα βρούμε. Κάπου κρύβονται και μας περιμένουν να ανακαλύψουμε τη ζωή που αυτά κρύβουν μέσα τους. Ένα καλό βιβλίο θα είναι πάντα ένας λόγος να κρατάμε απόσταση από το κακό που συμβαίνει γύρω μας και να ξεφεύγουμε με το νου και την ψυχή μας μέσα από ιστορίες πραγματικές ή φανταστικές.Περισσότερα
“Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία” είχε γράψει ο Κικέρων. Πράγματι, η ιστορία, όπως και η τέχνη, είναι το πέρασμα του ανθρώπου από τη γη, είναι η απόδειξη της ίδιας του της ύπαρξης, των λαθών του αλλά και των επιτευγμάτων του. Τα πρόσωπα της Ιστορίας είναι συνυφασμένα με τις τύχες των λαών, πρόσωπα που άλλαξαν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο τον ρου της ιστορίας και τον επηρέασαν καίρια με τις σωστές ή λανθασμένες αποφάσεις της. Η ιστορία μάς διδάσκει και μας θυμίζει πώς να αποφεύγουμε τα λάθη του παρελθόντος, πολλές φορές όμως μας θυμίζει και το πόσο τρωτοί είμαστε, πόσο εύθραυστοι είμαστε, πόσο αδύναμοι είμαστε. Η Ιστορία είναι όμως και αμείλικτη και διορθωτική πολλές φορές, τοποθετεί τα πράγματα στη θέση τους και φέρνει στο προσκήνιο όλα εκείνα που κάποιος θα ήθελε να μείνουν εν κρυπτώ.Περισσότερα
“Αχ, αδελφέ Μεδάρδε, ακόμη ο Διάβολος τριγυρνάει ακούραστος πάνω στη γη και προσφέρει στους ανθρώπους τα ελιξίριά του! Και ποιος δεν βρήκε κάποτε εύγευστο αυτό ή εκείνο από τα διαβολικά ποτά του, έστω και μία φορά ͘ μα αυτή είναι η θέληση του Ουρανού, να συνειδητοποιεί ο άνθρωπος την κακή επίδραση της στιγμιαίας επιπολαιότητας και από αυτή τη συνειδητοποίηση να αντλεί δύναμη για να αντιστέκεται” γράφει ο Χόφμαν για τον Διάβολο που κυνηγάει τον Μεδάρδο. Πρόκειται για τον Οξαποδώ για τον οποίο θα γράψει αργότερα ο Μωπασάν αλλά και ο Πεσσόα, αυτόν τον Σατανά που κυνηγάει τον άνθρωπο και επιχειρεί με κάθε τρόπο, άνομο βεβαίως, να τον εξουσιάσει και να τον κατατροπώσει για να απαρνηθεί το καλό. Αυτή είναι η μάχη του καλού και του κακού για την οποία μας μίλησε ο Νίτσε αργότερα αλλά είχε ήδη μιλήσει ο Χριστός όταν κατέβηκε στη γη για να νουθετήσει τον παραστρατημένο άνθρωπο.Περισσότερα
“Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία” είχε γράψει ο Κικέρων. Πράγματι, η ιστορία, όπως και η τέχνη, είναι το πέρασμα του ανθρώπου από τη γη, είναι η απόδειξη της ίδιας του της ύπαρξης, των λαθών του αλλά και των επιτευγμάτων του. Τα πρόσωπα της Ιστορίας είναι συνυφασμένα με τις τύχες των λαών, πρόσωπα που άλλαξαν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο τον ρου της ιστορίας και τον επηρέασαν καίρια με τις σωστές ή λανθασμένες αποφάσεις της. Η ιστορία μάς διδάσκει και μας θυμίζει πώς να αποφεύγουμε τα λάθη του παρελθόντος, πολλές φορές όμως μας θυμίζει και το πόσο τρωτοί είμαστε, πόσο εύθραυστοι είμαστε, πόσο αδύναμοι είμαστε. Η Ιστορία είναι όμως και αμείλικτη και διορθωτική πολλές φορές, τοποθετεί τα πράγματα στη θέση τους και φέρνει στο προσκήνιο όλα εκείνα που κάποιος θα ήθελε να μείνουν εν κρυπτώ.Περισσότερα
Το νησί των θησαυρών είναι αναμφίβολα ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως, είναι από εκείνα τα αναγνώσματα που όσες φορές και αν το διαβάσεις έχει να σου αποκαλύψει κάτι μοναδικό και συναρπαστικό. Ο Στίβενσον είχε πει κάποτε σχετικά με την έννοια του ταξιδιού: του ταξιδιού: “Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι”. Το νησί των θησαυρών κατά μία έννοια είναι η πραγματοποίηση της φιλοσοφίας του αυτής αφού ταξιδεύει ο ίδιος μέσω των ηρώων του και ταξιδεύει και εμάς σε έναν κόσμο που στην εποχή του ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο της ανακάλυψης υπήρχαν κάθε λογής θησαυροί, χρυσές λίρες, σεντούκια με κάθε λογής άγνωστα λάφυρα και άλλα πολλά τιμαλφή που περίμεναν κάποιον να τα αναζητήσει.Περισσότερα
Ψυχρός πόλεμος ορίζεται ο παγωμένος, ο αντιεπικοινωνιακός, ο πολύ “υποβρύχιος” πόλεμος μεταξύ κυρίως δύο δυνάμεων που με την επαύριον του τέλους του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισαν πως δεν μπορούν να συνυπάρξουν υπό την ίδια παγκόσμια σκέπη και άρα οι σχέσεις τους μπήκαν κυριολεκτικά στον πάγο για να μην ξαναβγούν από τότε σχεδόν ποτέ. Ο λόγος για τις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση, δηλαδή από την μία την υπερδύναμη που είχε πάντα ρυθμούς ανάπτυξης χάρη στα οικονομικά επιτεύγματά της και από την άλλη την πάλαι ποτέ κραταιά δύναμη που προκαλούσε φόβο και τρόμο για τα κρυμμένα πυρηνικά όπλα. Η τελευταία μάλλον αποτέλεσε μία φούσκα αφού, όπως αποδείχθηκε περίτρανα εκ των υστέρων, κατέρρευσε εν μια νυκτί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και συμπαρέσυρε στο διάβα της όλες τις χώρες, και ήταν πολλές αυτές, που είχε υπό την κυριαρχία της.Περισσότερα
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πολλούς λόγους να ανατρέξουν στην άνωθεν εξήγηση των όσων τους συνέβαιναν και έτσι έπλασαν τους θεούς, τους ημίθεους και όλες τις ιστορίες των μύθων, ιστοριών δηλαδή που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να αφηγούνται για να εξηγούν τα πολλές φορές ανεξήγητα και δυσερμήνευτα. Η ελληνική μυθολογία είναι “προϊόν” δύο βασικών λόγων που αξίζει να αναφερθούν. Ο πρώτος λόγος είναι πως οι αρχαίοι Έλληνες, όντες ένας λαός με πληθώρα εμπορικών συναλλαγών στην ευρύτερη περιοχή και πάντα ανοιχτοί και φιλικοί σε φροντίδα των ξένων επισκεπτών που έρχονταν σε διάφορες ελληνικές πόλεις, ήρθαν σε επαφή με πολλούς λαούς κυρίως στην Μεσόγειο, την θάλασσα μας όπως συνηθίζει να λέγεται. Αφενός λοιπόν επηρεασμένοι από τα ταξίδια τους, ίσως να γνώρισαν την πανίσχυρη μυθολογία των αρχαίων Αιγυπτίων και να άντλησαν από εκεί στοιχεία για το “χτίσιμο” ενός δικού τους μυθικού κόσμου όπως εμείς τον γνωρίζουμε σήμερα μέσα από τα βιβλία και θαμπωνόμαστε από την ομορφιά του.Περισσότερα
“Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι” είχε γράψει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Τα παραμύθια που απευθύνονται τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους είναι ένας τρόπος να είσαι ελεύθερος και να κρατάς μέσα σου για πάντα ζωντανό το άρωμα του μικρού λουλουδιού. Ειδικά για τα παιδιά που διαμορφώνουν χαρακτήρα και απορροφούν σαν σφουγγάρι ό,τι ερεθίσματα τους προσφέρονται, τα παραμύθια παραμένουν ένας κόσμος εξερεύνησης και ανακάλυψης συναισθημάτων και εικόνων, ένας κόσμος που τους χαρίζει ένα νοερό ταξίδι στον πυρήνα της φαντασίας τους.Περισσότερα
“Αλλάζω, αλλάζουμε, ο κόσμος αλλάζει. Το μόνο που δεν θ’ αλλάξει ποτέ είναι πως όλα αλλάζουν, συνεχώς. Αυτό λένε το Ι Τσινγκ και όλη η κινεζική σκέψη. Δεν είναι τα μόνα που το λένε: και ο Πλάτων το λέει στον Φαίδρο, και ο Εκκλησιαστής – καιρός του τεκείν και καιρός του αποθανείν, καιρός του φιλήσαι και καιρός του μισήσαι… – και ο απλός κοινός νους: μετά τη βροχή, η καλοκαιρία” αναφέρει χαρακτηριστικά και στοχαστικά ο Carrere. Με αυτό το βιβλίο επιχειρεί μια καταβύθιση, όχι μόνο στην γιόγκα, που αποτελεί μία από τις πιο χαρούμενες ασχολίες του και καταπιάνεται με αυτή συστηματικά, αλλά ουσιαστικά αυτό που πραγματεύεται και μας αποκαλύπτει είναι ενδόμυχες σκέψεις, αγωνίες και ανησυχίες μέσα από ένα βιβλίο που είναι για εκείνον οδηγός ζωής.Περισσότερα
Ένα μυθιστόρημα δυστοπικό που έρχεται από το μέλλον ή μήπως από το παρελθόν και το οποίο αντικατοπτρίζει το μέλλον; Γιατί όσα περιγράφει η Ούρσουλα Λε Γκεν έχουν ήδη συμβεί στο παρελθόν και άρα τα όσα περιγράφει είναι απλά μία κακή επανάληψη της ιστορίας των ανθρώπων; Δυστυχώς, με όσα συμβαίνουν στον κόσμο γύρω μας, με όσα έζησαν οι αυτόχθονες πληθυσμοί ανά τους αιώνες από αποίκους και με όσα μέλλει να συμβούν στο εγγύς μέλλον δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε και πολύ αν και προσωπικά θα το επιθυμούσα πολύ. Τα όσα η συγγραφέας με τέτοια δραματικότητα αφηγείται και εξιστορεί έχουμε να κάνουμε με έναν κόσμο απόκοσμο που ήδη από το 1972, δηλαδή σχεδόν πενήντα χρόνια πίσω, αποτελεί ένα εφιαλτικό σενάριο με πραγματικές διαστάσεις. Η ανθρωπότητα είναι επί ξύλου κρεμάμενη και η επιβίωσή της στη Γη κρέμεται από μία κλωστή λόγω της κλιματικής αλλαγής που σαρώνει τα πάντα.Περισσότερα