Συντάκτης:

“Δεν είμαι συνηθισμένη γυναίκα. Δουλεύω, επινοώ, δημιουργώ, χύνω αίμα και ιδρώτα, τους χυμούς του σώματός μου, το περιεχόμενο του εγκεφάλου μου, και οι άλλοι περιφρονούν την προσφορά μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάθε φορά που έχω να προσφέρω κάτι, με αναγκάζουν να περνώ από αυστηρό έλεγχο, από κρησάρα. Δύο κριτές ικανοτήτων εξέτασαν μετά προσοχής το αίτημά μου, την προσφορά μου, και την απέρριψαν. Απέρριψαν τη ζωγραφιά μου. Απέρριψαν τα λουλούδια μου. Τα βρήκαν κακόγουστα, άτεχνα, ασήμαντα. Εμένα απέρριψαν δηλαδή. Εμένα βρήκαν κακόγουστη, άτεχνη, ασήμαντη. Ο άνεμος θα σκορπίσει τις στάχτες μου και ουδείς θα γνωρίζει ποια υπήρξα στ’ αλήθεια. Ποιες ήταν οι ζωγραφιές μου. Τα άνθη του ταλέντου μου”. Αυτά είναι τα λόγια της ζωγράφου Γκέρτρουντ Φλεκ, της γυναίκας που ήταν έγκλειστη για πολλά χρόνια σε ψυχιατρική κλινική και τελικά θανατώθηκε όπως πολλοί άλλοι ασθενείς καθώς το ναζιστικό καθεστώς αντιμετώπιζε τις ψυχικές ασθένειες ως στίγμα, ως κάτι μιαρό και ανάξιο ζωής. Είναι τόσα πολλά και δυστυχώς ανεξάντλητα τα επεισόδια, τα γεγονότα και οι ιστορίες που ξεπηδούν από τον ολέθριο σε απώλειες Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και η Μαρία Γαβαλά σε αυτό το μυθιστόρημα καταφέρνει να δοκιμάσει τις αντοχές του αναγνώστη με ένα βιβλίο κόλαφο για τα τεκταινόμενα εκείνης της περιόδου, οι αποκαλύψεις της δε, οι οποίες είναι βασισμένες σε πραγματικά στοιχεία, ξεδιπλώνουν το κουβάρι της βαναυσότητας και του ανθρώπινου πόνου.Περισσότερα

Είναι φορές που χρειαζόμαστε την αλήθεια για να μας σώσει από την επιτήδευση του σήμερα, από το τίποτα που διαχέεται και απλώνεται σαν μάστιγα όλο και περισσότερο γύρω μας και γυρεύει να μας πλακώσει. Αυτό προσφέρουν οι ιστορίες του Δημήτρη Κανελλόπουλου στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του. Περισσότερα

“Ο Viet Thanh Nguyen είναι ένας από τους τέσσερα εκατομμύρια Βιετναμέζους που έχασαν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, εξαιτίας του πολέμου, και θεωρεί τον εαυτό του, και την οικογένειά του, ευνοούμενους της τύχης, μιας και δεν ανήκουν στα τρία εκατομμύρια των νεκρών του πολέμου” γράφει στο επίμετρο ο εξαιρετικός στη μετάφραση του βιβλίου Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης. Το βιβλίο μιλάει τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας των όσων συνέβησαν σε έναν ανούσιο και αχρείαστο πόλεμο με τόσα θύματα και τόσες πληγές ανοιχτές ακόμα και σήμερα. Θυμάμαι το τραγούδι του Μάνου Λοίζου που έλεγε τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ και πράγματι, πόσες αθώες ψυχές στρατιωτών δόθηκαν βορά στις ορέξεις των κυβερνώντων και υψηλά ιστάμενων που οδήγησαν τον κόσμο σε αυτόν  τον πόλεμο, άνθρωποι αμείλικτοι που διψούσαν για βία και σφαγή χωρίς να υπολογίζουν κοινωνικές ή άλλες παραμέτρους. Περισσότερα

Το βιβλίο αυτό -αφιέρωμα σε μία προσωπικότητα αμφιλεγόμενη και εκκεντρική όπως αυτή του Ήνοχ Σόουμς- εγείρει πολλά ερωτήματα κατά πόσο το πρόσωπο αυτό το οποίο είναι φανταστικό, είναι συνάμα και ένας καθρέφτης του ανώνυμου δημιουργού. Πρόδρομος των περιγραφών φανταστικών μορφών, όπως τις κατέγραψε συστηματικά ο Μπόρχες στα συγγράμματά του, ο Μπήρμπομ εξυφαίνει μία πολύ ιδιαίτερη και άξια λόγου ιστορία από τα τέλη της δεκαετίας του 1890. Είναι μια εποχή ενεργειακά φορτισμένη και πνευματικά πλούσια καθώς δρούσαν πνευματικά προσωπικότητες όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Τσέστερτον, ο Μπέρναρντ Σω και άλλοι πολλοί. Περισσότερα

Δεν είναι διόλου τυχαίο που το μυθιστόρημα αυτό του Theodore Dreiser συγκαταλέγεται -σύμφωνα με τον Guardian- ανάμεσα στα 100 μυθιστορήματα που κανείς θα πρέπει να έχει διαβάσει. Το μυθιστόρημα, αν και γραμμένο πριν από περισσότερο από 100 χρόνια, καθίσταται προφητικό και αντικατοπτρίζει όλα αυτά που αναμφίβολα συμβαίνουν στο σήμερα, είναι ένα κοινωνικό μήνυμα από μέρους του συγγραφέα μιας και απώτερος σκοπός του είναι “η συμβολή του βιβλίου του στη βελτίωση της κοινωνίας”. Περισσότερα

Ορλάντο, Κυρία Ντάλογουέι, Μέχρι το φάρο, Τα κύματα. Αυτά είναι ορισμένα από τα γραπτά της Βιρτζίνια Γουλφ, που έγραψε τη δική της ιστορία στην λογοτεχνία. Ανήσυχο πνεύμα από μικρή ηλικία και με πλούσια μόρφωση, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αφού έχασε σε μικρή ηλικία τη μητέρα της -σε ηλικία μόλις 13 χρονών- και τον πατέρα της λίγα χρόνια αργότερα, γεγονότα που σημάδεψαν καθοριστικά τη ζωή της. Από εκείνη την περίοδο άρχισαν να την κυριεύουν έντονα συναισθήματα λύπης και ψυχολογικής κατάπτωσης, με δύο διαδοχικές νευρικές κρίσεις να κρίνουν ήδη το μέλλον και να αποτελούν κρίσιμα σημάδια, τα οποία θα επιδεινωθούν όλο και περισσότερο στο διάβα του χρόνου με αποκορύφωμα το τραγικό της τέλος. Περισσότερα

Στο βιβλίο του “Πείνα”, ο βραβευμένος με Νόμπελ Κνουτ Χάμσουν γράφει: “Η συναίσθηση της εντιμότητάς μου γέμισε το μυαλό μου, με πλημμύρισε με την υπέροχη αίσθηση πως ήμουν ένας άνθρωπος με χαρακτήρα, ένας φωτεινός φάρος μέσα σε μία θολή ανθρωποθάλασσα όπου επέπλεαν συντρίμμια και ναυάγια”. Ο ήρωας του Χάμσουν είναι πάντα επίκαιρος, πάντα σύγχρονος, πάντα παρών, διότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε – μην ξεχνάμε πως ο μεγαλοφυής Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε στο Παρίσι ολομόναχος από πείνα – τόσο η κοινωνία που ζούμε, με την ευρύτερη έννοια, θα χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη και οι άνθρωποί της ως αδύναμοι κρίκοι της. Η Λίνα Ρόκου επανέρχεται στο θέμα του Χάμσουν εύστοχα και στοχαστικά μέσα από τη ζωή και την αφήγηση της Έμμας, μιας κοπέλας της διπλανής πόρτας που πασχίζει να καλύψει μία πρωταρχική της ανάγκη, όχι να χορτάσει ή να απολαύσει την τροφή, απλά για να ζήσει σαν φυσιολογικός άνθρωπος.Περισσότερα