Αγοράστε το βιβλίο από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γκοβόστη
1913, μια σημαδιακή χρονιά, ένας χρόνος ορόσημο, μια χρονιά που σηματοδοτεί το τέλος της ευφορίας της belle époque και την απαρχή πολιτικών αναταράξεων που θα οδηγήσουν την επόμενη χρονιά στο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Ο Έγκον Σίλε σε ένα γράμμα στην μητέρα του τον Μάρτιο του 1913 αναφέρει: «Εγώ θα είμαι ο καρπός που μετά την αποσύνθεσή του θα αφήσει πίσω του πλάσματα παντοτινά, πόση πρέπει λοιπόν να είναι η χαρά σου που με γέννησες;». Ο Μαρσέλ, ο οποίος ήδη έχει αρχίσει να γράφει το μεγαλειώδες «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» και ήδη βρίσκεται στον πρώτο τόμο του σημειώνει την τελευταία πρόταση του στο χαρτί: «Η πραγματικότητα που γνώριζα κάποτε δεν υπάρχει πια. Η ανάμνηση μιας ορισμένης εικόνας δεν είναι παρά η μελαγχολία της θύμησης μιας ορισμένης στιγμής και είναι τα σπίτια, οι δρόμοι, οι λεωφόροι, όλα φευγαλέα, αχ! σαν τα χρόνια».