“Στα είκοσί του χρόνια ο άνθρωπος είναι ακόμα πολύ νέος, αδιαμόρφωτος, λέει ένα αρχαίο ρητό. Όλα μπροστά του είναι άγνωστα και ο χρόνος αμέτρητος. Στα εβδομήντα είναι μεγάλος και η επανάληψη τον κάνει να αισθάνεται το χρόνο να περνά με ασύλληπτη ταχύτητα. Ανάμεσα στα είκοσι και στα εβδομήντα μεσολαβούν πενήντα χρόνια. Αν θεωρήσουμε ότι τα μισά από αυτά τα περνάμε κοιμώμενοι, τότε δεν μένουν παρά είκοσι πέντε. Αυτό είναι. Είκοσι πέντε χρόνια! Ο άνθρωπος φτάνει στην ολοκλήρωσή του, στέκει στα πόδια του. Τρέχει, ερωτεύεται, σκέπτεται, αναπνέει, δημιουργεί και ελπίζει. Είκοσι πέντε καλοκαίρια ο ήλιος έλαμπε πάνω στη Νήσο και μέσα στις ψυχές μας. Πόσο συνειδητή είναι η ζωή, άραγε, αυτά τα λίγα χρόνια, πριν αρχίσει η ταχύτατη καταγραφή του επιλόγου της;”
Τα Είκοσι πέντε καλοκαίρια: Η Νήσος είναι ένα μυθιστορηματικό χρονικό που πηγαίνει πέρα από την εποχή που υπαινίσσεται ο τίτλος. Βασισμένος σε σημειώσεις που του παρέδωσε λίγο πριν από τον θάνατό του ο αδελφικός του φίλος Ίων Πάγκαλος, ο συγγραφέας του χρονικού υπόσχεται να ολοκληρώσει αυτό που δεν πρόφτασε ή δεν θέλησε να πραγματώσει ο Ίων όσο ζούσε: Την καταγραφή και τη δημοσιοποίηση των σαρκικών και πνευματικών εμπειριών κάποιων ανθρώπων που έζησαν, ή θα μπορούσαν να είχαν ζήσει, στην Ιερά Νήσο της Αποκάλυψης. Οι σημειώσεις αυτές εξέφραζαν καταρχάς μια διαμάχη ανάμεσα στην περιγραφή και τη σιωπή, στα πολλά και το ένα, στη φαντασία και την πραγματικότητα, και τελικά την προσπάθεια αναίρεσης των ορίων που διαχωρίζουν το μέσα από το έξω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)