Η παρακμή αυτή του δήμου, του λαού δηλαδή, είναι ο λόγος που οι δύο ρήτορες έχουν ανάγκη να απευθυνθούν σε διαφορετικό χρόνο – ο Δημοσθένης γεννήθηκε με διαφορά 52 χρόνων από τον Ισοκράτη – απέναντι στον αθηναϊκό λαό και να του εξηγήσουν με τρόπο εύληπτο, αντικειμενικό αλλά και ευθύ τους κινδύνους από μια παρατεταμένη αδιαφορία και οκνηρία για τα κοινά. Εμμένουν ιδιαίτερα στο γεγονός των επιτυχιών των προγόνων τους και στην ανάγκη οι τωρινοί πολίτες να ακολουθήσουν ευλαβικά τα βήματά τους ώστε η πόλη να μην εκπέσει. Είναι η εποχή που ο Φίλιππος Β’ προελαύνει στην ελληνική επικράτεια και καταλαμβάνει σιγά, αλλά σταθερά πόλεις, που βρίσκονται και αυτές στη δύση της ακμής τους. Η Αθήνα είναι ο μεγάλος στόχος του Μακεδόνα βασιλιά, καθώς θα αποτελέσει εφαλτήριο για ακόμα μεγαλύτερες νίκες εντός και εκτός ελλαδικού χώρου.