Το ημερολόγιο αυτό γράφτηκε από το 1946 μέχρι και το 1947, τότε που μέσα στη νιότη της η συγγραφέας έκαιγε από επιθυμία για πραγμάτωση των εσωτερικών αγωνιών. Αυτό το ημερολόγιο αποτέλεσε εμμέσως πλην σαφώς το εφαλτήριο για να μπορέσει να γράψει τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα που την καθιέρωσαν ως μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της αμερικανικής λογοτεχνίας. Και αυτό γιατί πέτυχε ιδιαίτερα ψηλή συναισθηματική φόρτιση που είναι όλη συμπυκνωμένη εδώ. Η Ο’Κόννορ διψάει για επικοινωνία, για επαφή με τον Κύριο, Εκείνον που μπορεί να της προσφέρει αγαλλίαση στις έγνοιες της, να καθοδηγήσει τις σκέψεις της και να της εμφυσήσει ακόμα πιο πολλή αγάπη από αυτή που κατέχει.