Ο αναγνώστης διακρίνει έντονη την μελαγχολία του αστικού τοπίου, το οποίο μέσα από την αφήγησή του Παβέζε παίρνει χρώμα, σάρκα και οστά, είναι μια νοερή και ευφάνταστη περιπέτεια στους δρόμους του Τορίνο, έχουμε την εντύπωση πως συμμετέχουμε και εμείς σε αυτή τη διαδρομή μέσα στην πόλη παρέα με τα κορίτσια και τα αγόρια. Ο κόσμος του Παβέζε αν μπορούσε να αποτυπωθεί μέσω κάποιας εικόνας, σίγουρα αυτή θα ήταν ένας πίνακας του Τζόρτζιο ντε Κίρικο, αυτού του σπουδαίου Ιταλού ζωγράφου που απεικόνισε τις πλατείες και τα κτίρια πόλεων. Μέσα σε εκείνα τα σοκάκια, πάνω σε αυτές τις πλατείες θα βρίσκαμε τις κοπέλες να περπατούν και να χαράζουν την πορεία τους για να αναζητήσουν τον τελικό τους στόχο. Είναι έκδηλη η μελαγχολία που διακατέχει όλες και όλους, ο Παβέζε δεν κάνει τίποτα που δεν έχει νόημα.