Όταν ο Ορφέας κατεβαίνει προς την Ευρυδίκη, η τέχνη είναι η δύναμη με την οποία ανοίγεται η νύχτα… Γι’ αυτόν, η Ευρυδίκη είναι το ακρότατο σημείο που μπορεί να φτάσει η τέχνη· πίσω από το όνομα που την αποκρύπτει και πίσω από ένα πέπλο που την καλύπτει, είναι το βαθιά σκοτεινό σημείο προς το οποίο φαίνεται πως τείνουν η τέχνη, ο πόθος, ο θάνατος και η νύχτα… Ωστόσο, το έργο του Ορφέα δεν συνίσταται στο να εξασφαλίσει, με την κάθοδό του στα βάθη, την προσέγγιση αυτού του σημείου. Το δικό του έργο είναι να σύρει αυτό το σημείο στη μέρα και, μέσα στη μέρα, να του δώσει σχήμα, πρόσωπο και πραγματικότητα. Ο Ορφέας μπορεί τα πάντα εκτός από το να κοιτάξει καταπρόσωπο αυτό το σημείο… (MAURICE BLANCHOT, Ο χώρος της λογοτεχνίας – από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)