Ο Κρις Κέλβιν φτάνει σε έναν διαστημικό σταθμό πάνω από τον πλανήτη Σολάρις για να μελετήσει τον ωκεανό που τον καλύπτει. Ξέρει πως μόνο άλλα δύο άτομα συμμετέχουν στην ίδια αποστολή, μέχρι που, μια νύχτα, απροσδόκητα, δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας που έχει εκπληκτική φυσική ομοιότητα με τη νεκρή σύζυγό του. Οι πρώτες επιστημονικές εξηγήσεις συγκλίνουν στην αλλόκοτη υπόθεση ότι ο ωκεανός του πλανήτη έχει τη δύναμη να υλοποιεί τις αναμνήσεις. Το Solaris εκδόθηκε το 1961 και χάρισε στον Lem την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1972 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αντρέι Ταρκόφσκι και το 2002 από τον Στήβεν Σόντεμπεργκ. Τραγικό ρομάντζο, καφκική παραβολή, παρωδία της ερμηνευτικής, ειρωνικό ιπποτικό μυθιστόρημα, φιλοσοφική πραγματεία: όψεις του ίδιου βιβλίου, που θεωρείται ένα αριστούργημα της επιστημονικής φαντασίας. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Ο Ωκεανός είναι ένας πλανήτης από νερό, που αλλάζει συνέχεια μορφή και σχήμα. Μια τιτάνια συγκέντρωση πρωτοπλάσματος, άγνωστη στους αστροναύτες από τη Γη, που τον προσεγγίζουν με το διαστημόπλοιό τους. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τους επισκέπτες είναι πρωτόγνωρα. Είναι ο απέραντος Ωκεανός υπεύθυνος γι’ αυτά; Μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις τους και να διαμορφώνει το περιβάλλον ανάλογα με τις -σχεδόν ανομολόγητες- επιθυμίες τους; Μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν με οτιδήποτε τους υπερβαίνει; Μπορούν να κατανοήσουν τον Ωκεανό, όπως εκείνος αυτούς; Υπάρχει, στον χώρο που καταλαμβάνει ο Ωκεανός, ο θάνατος, όπως υπάρχει στη Γη; Και ο έρωτας; Ένα, αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας από τον Πολωνό Στάνισλαβ Λεμ, το οποίο, για να πούμε την αλήθεια, ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά (όπως όλα τα αριστουργήματα).
(ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 6/8/2011)