Αγοράστε το βιβλίο από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γκοβόστη
Φαίνεται παράδοξο· εφόσον όμως άλλοι γράφουν για εμένα, πρέπει επιτέλους να το πράξω κι εγώ. Αδύνατον να πείσω τον αναγνώστη, γνώστη βαθύ της ίδιας του της καρδιάς, πως πρόκειται για δουλειά δυσάρεστη· απογοήτευση ευχάριστη θα του προσφέρει όμως ότι συντελείται εν συντομία.
Γεννήθηκα στις 15 Απριλίου του 1832 στο Βίντενζαλ, το πρώτο από επτά παιδιά.
Ο πατέρας μου ήταν μπακάλης· κοντός, σγουρομάλλης, δραστήριος, μετρημένος, ποτέ τρυφερός· με μια τάση προς τον αστεϊσμό, μα αυστηρός απέναντι στις κουταμάρες. Κάπνιζε ασταμάτητα πίπα αλλά επ’ ουδενί λόγω πούρα, ως εχθρός κάθε καινοτομίας. Για αυτό δεν χρησιμοποίησε ποτέ σπίρτα, μόνο επέμενε στην ίσκα, το ατσάλι και την πέτρα, ή στο προσάναμμα. Κάθε βράδυ έκανε μονάχος έναν περίπατο στο χωριό· στο δάσος όταν ήταν η εποχή των αηδονιών. Η μητέρα μου ήταν σιωπηλή, εργατική, ευλαβής, συνήθιζε να διαβάζει μετά το βραδινό. Οι δυο τους ζούσαν αρμονικά και ήσαν τέτοιοι σπιτόγατοι ώστε κάποτε πέρασαν περισσότερα από είκοσι χρόνια δίχως να βγουν μαζί έξω. Αλήθεια, τι μου έμεινε από όταν ήμουν τριών ετών; Ο Ερρίκος ο παραγιός μού φτιάχνει ωραίες φλογέρες και παίζει ο ίδιος άρπα εβραϊκή, στον κήπο τα χορτάρια έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ και οι μπιζελιές ακόμη περισσότερο· και πίσω από το σπίτι με την αχυρένια στέγη, δίπλα στο πηγάδι, βρισκόταν ένας κάδος γεμάτος νερό,
όπου είδα μέσα να κείτεται η αδελφούλα μου, όμοια με ζωγραφιά σκεπασμένη από το τζάμι και το κάδρο, κι όταν ήρθε η μητέρα μου, ήταν δύσκολο πολύ να την επαναφέρει στη ζωή. Σήμερα (1886) κατοικώ στο σπίτι της.
Στίχοι από το ψαλτήρι, βιβλικές ιστορίες και μια συλλογή παραμυθιών του Άντερσεν ήταν τα πρώτα μου αναγνώσματα. Όταν έγινα εννέα ετών, αποφάσισαν να με εμπιστευτούν στον αδερφό της μητέρας μου που έμενε στο Εμπεργκόετσεν. Το προσδοκούσα με χαρά, μα όχι δίχως νοσταλγία. […] (Από την έκδοση)