Το όνομά σου ακούστηκε σε όλη την οικουμένη μέσα από την στεντόρεια φωνή σου που μέχρι σήμερα δεν έπαψε να σαγηνεύει τα αυτιά των ακροατών, να γοητεύει το κοινό, να ξεσηκώνει τα πλήθη και να προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Μέσα από τη φωνή σου, Μαρία, τα λυρικά έργα τόσων αιώνων, τόσο σημαντικών μουσουργών πήραν μια δεύτερη ζωή, αναγεννήθηκαν μέσα από τις εξαίσιες ερμηνείες σου και σημάδεψες με τρόπο μοναδικό και σχεδόν θεϊκό την όπερα και τις άριες. Ο κόσμος ερχόταν να σε ακούσει γιατί έβλεπε στα μάτια σου αυτά που έλεγες με την φωνή σου, ήσουν ένα πρόσωπο οικείο, μια γυναίκα που άγγιζε το κοινό όπως λίγοι. Περισσότερα
Εκκεντρικός και ιδιότροπος χαρακτήρας, βρέθηκε σε μόνιμη καλλιτεχνική διέγερση και σε συνεχή ερωτικό οίστρο ενώ επένδυσε στην τέχνη της διαφορετικότητας όλο του το είναι (Γράμμα στον Σαλβαντόρ Νταλί)
Όταν σε ρωτούσαν αν έπαιρνες ναρκωτικά έλεγες εγώ ο ίδιος είμαι τα ναρκωτικά. Είσαι εκείνος επίσης που κλήθηκες να απαντήσεις στην ερώτηση αν είσαι τρελός και εσύ έδωσες αποστομωτική απάντηση λέγοντας πως η διαφορά ανάμεσα σε έναν τρελό και σε μένα είναι πως εγώ δεν είμαι καθόλου τρελός. Πάντα καυστικός, πάντα στην πρώτη γραμμή, πάντα αδυσώπητα διαφορετικός. Έζησες εκείνη την απίστευτη δεκαετία του ’20 στο Παρίσι, τότε που ο ξέφρενος ρυθμός της νεότητάς σου σε βρήκε να ζεις την κινητή γιορτή για την οποία μιλούσε ο Έρνεστ Χέμινγουει, με τον οποίο συναντήθηκες. Όλο αυτό το πλέγμα αυτής της παρέας που διψούσε για ζωή και δημιουργία βρέθηκε εκεί την κατάλληλη χρονική συγκυρία. Από πάρτυ σε πάρτυ και από γιορτή σε γιορτή εκείνα τα χρόνια ήταν αξέχαστα τόσο για σένα όσο και για τους φίλους σου, τον Μπουνιουέλ, τον Γκρις, τον Ελυάρ, τον Μιρό, τα κορίτσια που πάντα σας συνόδευαν γιατί πυρ, γυνή και θάλασσα, τότε που συζητούσατε δίχως τέλος για ζωγραφική, για την ποίηση, για τον κινηματογράφο, για κάθε είδους ομορφιά που πλημμύριζε τότε τις ζωές σας. Περισσότερα
Πεφωτισμένος συγγραφέας, κινήθηκε στον ρυθμό του παραλόγου ενώ ο ίδιος, πόσο τραγική η μοίρα, έφυγε από τη ζωή παράλογα σαν να τα είχε συμφωνήσει με το πεπρωμένο του (Γράμμα στον Αλμπέρ Καμύ)
Είχες πει κάποτε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σκανδαλώδες από τον θάνατο ενός παιδιού και πιο παράλογο από το θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα. Εσύ έκανες αυτή τη μακάβρια δήλωση και σε ρωτώ ευθέως, είχες μήπως κάποιον μάντη Τειρεσία ρωτήσει για το μέλλον σου, είχες επισκεφθεί νοερά κάποιο μαντείο Δελφών ή Δωδώνης και προδιέγραψες μέσα σε μία φράση το άδοξο τέλος σου. Αλμπέρ, κανείς δεν μπορεί να χωνέψει ένα τέτοιο απόκοσμο τέλος τόσο για σένα όσο και για τον εκδότη σου φυσικά, μιλώ για τον επίσης πεφωτισμένο Μισέλ Γκαλιμάρ αφού και οι δύο χάσατε τη ζωή σας σε εκείνο το τραγικό δυστύχημα, ένα δυστύχημα που κόστισε στη λογοτεχνία, στη διανόηση και στην παραγωγή λόγου και σκέψης. Περισσότερα
Στοχάστηκες βαθιά, φιλοσόφησες, δίδαξες και ήπιες τελικά το πικρό ποτήρι πληρώνοντας την ειλικρινή στάση ζωής σου όντας ο πρώτος μάρτυρας των πιστεύω σου (Γράμμα στον Σωκράτη)
Ξεκίνησες από μικρή ηλικία, γιε της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου, για να γίνεις γλύπτης πλάι στον ξακουστό Φειδία και αυτό συνέβη όταν είχε δοθεί στον Φειδία η περίφημη παραγγελία για τα περίτεχνα γλυπτά του Παρθενώνα. Πιο συγκεκριμένα βρέθηκες στο εργαστήριό του τη στιγμή που με τα λάφυρα από τη μάχη του Μαραθώνα φιλοτεχνούσε το μνημειώδες άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου. Είχες πάντα μια φωνή μέσα σου, το περίφημο δαιμόνιο το οποίο και λίγοι κατάλαβαν, να σου μιλάει για όλα αυτά που ήθελες να πετύχεις με τη γνώση. Αυτή η γνώση και η αλήθεια της ήταν η παντοτινή σου πυξίδα, ο αέναος φάρος σου σε μια περίοδο όπου πολλοί σε έστηναν στη γωνία για να θαυμάσουν την αποτυχία σου. Μα αυτά συνέβησαν αργότερα, πολύ αργότερα, πριν από αυτό συνέβησαν άλλα. Η παρουσία σου στο εργαστήριο δεν στέφθηκε και από τεράστια επιτυχία τελικά μιας και τα χέρια σου δεν έπιαναν, όπως λέγεται λαϊκά. Σου παραγγέλθηκε λοιπόν να εγκαταλείψεις τη γλυπτική και να αφοσιωθείς στη μάθηση, γιατί αυτό ήταν το πεπρωμένο σου, η ομορφιά δεν θα σε βοηθούσε να βρεις το Θεό, όπως σου έλεγε ο Φειδίας ήταν αυτός άλλωστε που σε παρότρυνε να αλλάξεις γραμμή πλεύσεως.Περισσότερα
Αυθεντική καλλιτεχνική φύση, βούτηξε στο ποτάμι της μοναχικότητάς του, βρήκε την Ιθάκη του και αναδύθηκε ως ο επίτιμος πατέρας της ζωγραφικής του 20ου αιώνα (Γράμμα στον Πολ Σεζάν)
Ο Ρίλκε ήταν αυτός που έγραψε για σένα, σε εκθείασε ως τον ποιητή του χρώματος και ύμνησε την αγιοσύνη της ζωγραφικής σου, ήταν αυτός που αφιέρωσε κομμάτι της ζωής του για να καταγράψει τις σκέψεις του για σένα, να καταγράψει την φιλοσοφία της ζωής σου και την ουσία της πίσω από όσα φιλοτέχνησες και όσα έζησες Πολ. Η Μεσόγειος υπήρξε το θέατρο της έμπνευσής σου, τα περίφημα τοπία της Νότιας Γαλλίας και το Εστάκ πιο συγκεκριμένα ως γεωγραφικό τοπόσημο αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς και παράλληλα μια αέναη πηγή έμπνευσης. Αυτή η πολύτροπος μούσα, η μητέρα και η Αφροδίτη με τα αστραφτερά της μαλλιά που σπέρνουν άρωμα μεθυστικό σου χάρισε μοναδικές στιγμές ζωγραφικής ηδονής για να χαθείς εκεί μέσα, σαν ξεχασμένος θεός στον Όλυμπο. Μπορεί να σου χάρισε λίγο από την αίγλη της, την απλότητά της, την αλήθεια της μα εσύ ήσουν κατενθουσιασμένος, ρούφηξες κάθε γνώση που σου προσέφερε, στάθηκες απέναντί της υπέροχα μονάχος και την έκανες εικόνα και χρώμα με οδηγό τις αισθήσεις σου.Περισσότερα
Γεννημένος ηγέτης και ειρηνιστής πάλεψε για την χώρα του με τα όποια λάθη και αγωνίστηκε υπέρ της εξάλειψης της διάκρισης μεταξύ λευκών και έγχρωμων (Γράμμα στον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντυ)
Ο πατέρας σου Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι σου είχε πει κάποτε όταν είχες θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος πως αν δεν εκλεγείς πρόεδρος, θα σου αγοράσω μια χώρα για να την κυβερνάς. Είχε διαισθανθεί προφανώς τον ζήλο σου, τις ικανότητες, το πάθος σου για την άσκηση πολιτικής, αυτή που ο άλλος σπουδαίος Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε ονομάσει την τέχνη του εφικτού. Εσύ Τζον είχες μέσα σου τη φλόγα ενός προγόνου σου που ακούσει στο όνομα Αβραάμ Λίνκολν που όπως και εκείνος πάλεψε και μόχθησε για την περίφημη εξάλειψη του ρατσισμού σε μια χώρα μαστιζόμενη μέχρι σήμερα από το μίσος λευκών και έγχρωμων, είχες και εσύ όραμα για την Αμερική, είχες το κερί αναμμένο για να προσφέρεις δίχως επιφυλάξεις και δεύτερες πονηρές σκέψεις. Περισσότερα
Ζωγραφικά θεόσταλτος και γνήσια θρήσκος μεγαλούργησε εκτός του τόπου του, μια ζωή αφοσιωμένος στην τέχνη του, μια ζωή βουτηγμένος στο χρώμα υμνώντας τον άνθρωπο (Γράμμα στο Δομήνικο Θεοτοκόπουλο)
Η τέχνη λένε πως παράγει τέχνη, έτσι και η ζωγραφική φέρνει ζωγραφική, τα έργα ετοιμάζουν τα επόμενα που θα ακολουθήσουν, κάθε κύκλος κλείνει για να ανοίξει ένας άλλος, σαν τον κύκλο της ζωής και της φύσης που ποτέ δεν σταματά. Δομήνικε υπήρξες λοιπόν η συνέχεια των ανθρώπων που έδρασαν στον ίδιο χώρο με σένα πριν αιώνες και δημιούργησαν, εποίησαν τέχνη. Δεν βρέθηκες τυχαία να μεγαλουργείς πλάι στον Τιτσιάνο που είδε σε σένα έναν άξιο συνεχιστή της δυτικής ζωγραφικής, έναν πιστό ακόλουθο μιας σπουδαίας τέχνης, αυτής της ζωγραφικής που με ζήλο υπηρέτησες όλη σου τη ζωή. Η ζωή σου έμελλε να συνυφανθεί με την θρησκευτική ζωγραφική αλλά με έναν τρόπο πολύ δικό σου και προσωπικό, μια προσήλωση στο θείο που μόνο εσύ μπορούσες να αναδείξεις. Περισσότερα
Θεσπέσιος δραματουργός, εμπνευσμένος ποιητής και εμβληματικός συγγραφέας, υπήρξες μια εξέχουσα μορφή των γραμμάτων, των τεχνών, της διανόησης και της αισθητικής (Γράμμα στον Γιόχαν Βόλφανγκ φον Γκαίτε)
Ιταλία! Ιταλία! Το Παρίσι θα είναι το σχολείο μου, η Ρώμη το πανεπιστήμιό μου. Γιατί είναι πραγματικά είναι ένα πανεπιστήμιο: όποιος την έχει αντικρύσει, έχει αντικρύσει τα πάντα, θα γράψεις ήδη από το 1770, εσύ Γιόχαν, που δεν έπαψες ποτέ να μελετάς, να διαβάζεις, να βυθίζεσαι στη γνώση και αυτό από πολύ νωρίς έχοντας ζήσει σε ένα περιβάλλον άκρως πνευματικό και εκπαιδευτικό. Ταξίδεψες πολύ και αυτό σου ήταν αρκετό, ταξίδεψες φυσικά και νοερά. Ζούσες σε μια οικογένεια που στα παρείχε όλα ώστε να αποκτήσεις την μόρφωση, την παιδεία όμως την κέρδισες μόνος σου. Μπορεί με τον πατέρα σου να μην είχατε αρχικά τις καλύτερες σχέσεις και να υπήρχε ένα μέτωπο σύγκρουσης μεταξύ υμών, ωστόσο εσύ άλλαζες συνέχεια χαρακτήρα και ωρίμαζες δίχως άλλο, σε αυτό σίγουρα σε βοήθησαν τα αμέτρητα βιβλία στα οποία δαπανούσες τον χρόνο σου. Περισσότερα
Και ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ γέννησε… τον Σέρλοκ Χολμς, έναν επίμονο, παθιασμένο και ευρηματικό επιθεωρητή στην υπηρεσία του δικαίου
«Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί» είχε πει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, πολιτικός και συγγραφέας. Σε αυτή τη λογική κινούνται τα αστυνομικά μυθιστορήματα του Σέρλοκ Χολμς που προτείνονται εδώ. Το αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό που μας κρατάει σε αγωνία και μας ενθουσιάζει, τόσο με την δεξιοτεχνική του αφήγηση όσο και με τις ανατρεπτικές του διαστάσεις προσφέρεται μέσα από τις ιστορίες του μεγαλοφυούς Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Μη λησμονούμε πως η τέχνη του αστυνομικού μυθιστορήματος ίσως να είναι και η πιο δύσκολη ως προς τη σύλληψη των χαρακτήρων, τη συνοχή και την εξιστόρηση με τέτοιο τρόπο που ο αναγνώστης να νιώθει πως το αστυνομικό μυθιστόρημα που κρατά στα χέρια του δεν αντιγράφει μανιέρα αλλά διατηρεί τη δική του προσωπική χροιά και ύφος, εξάπτει τη φαντασία και μας χαλαρώνει, ενώ μας καθιστά συμμέτοχους στη διαλεύκανση μιας δολοφονίας ή ενός εγκλήματος.Περισσότερα
Εμπνευσμένος πολιτικός άνδρας με ρηξικέλευθες ιδέες και βαθυστόχαστος άλλαξε τον ρου της ιστορίας των ΗΠΑ αφήνοντας για πάντα το στίγμα του στην παγκόσμια πολιτική σκηνή (Γράμμα στον Αβραάμ Λίνκολν)
Δολοφονήθηκες μια Μεγάλη Παρασκευή του 1865 ενώ ομολογουμένως είχες πολλά ακόμα να προσφέρεις. Άφησες την τελευταία σου πνοή μαχόμενος για τις ιδέες σου και για τις απόψεις σου μα ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τις μάχες και τους αγώνες που έδωσες για την εδραίωση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των μαύρων από τα δεινά της απανθρωπιάς και της δουλείας, κανείς δεν μπορεί να σε ψέξει πως δεν μόχθησες για να καταστεί η Αμερική ένας τόπος δημοκρατικά εύρωστος. Κανείς δεν είναι σκλάβος σε αυτή τη ζωή ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι Αβραάμ και εσύ το γνώριζες καλύτερα από όλους, υπερασπίστηκες με την ίδια σου τη ζωή το δικαίωμα των ανθρώπων να εκφράζονται ελεύθερα, να ζουν υπό κανονικές συνθήκες και να μην υπόκεινται σε βασανιστήρια και εξευτελισμούς εξαιτίας του χρώματός τους και της φυλής τους, αυτό δεν το άντεχες και ήθελες να το δεις να εξαλείφεται οριστικά. Περισσότερα
Γενναίος μέσα από τη σιωπή του και την μειλίχια ύπαρξή του ένωσε τον λαό του γύρω από έναν σκοπό και κατάφερε να εδραιώσει μια άλλη φιλοσοφία ζωής με το παράδειγμά του (Γράμμα στον Μαχάτμα Γκάντι)
Η βρετανική κυριαρχία βρισκόταν παράνομα στη χώρα σου για πολλές δεκαετίες και έβλεπες τον λαό σου να υποφέρει, να ζει υπό τον ξένο ζυγό και να υπόκειται σε εξευτελισμό από μια ανώτερη φυλή όπως θεωρούσαν οι άποικοι τους εαυτούς τους έναντι των ιθαγενών κατοίκων, αυτό δεν το άντεχες και ήθελες να αναλάβεις δράση ήδη από όταν ήσουν εκτός και μάλιστα στην Αγγλία για σπουδές. Δεν έπαψες να ζητάς από τον λαό σου υπομονή και να κηρύττεις ανά πάσα στιγμή την ειρήνη καθώς ήσουν ανέκαθεν κατά της βιαιοπραγίας, κατά των πράξεων βαρβαρότητας. Ό,τι δεν ήθελες οι άλλοι να πράττουν εις βάρος του λαού σου δεν επιθυμούσες και εσύ να διαπράττεται εκ μέρους των Ινδών. Περισσότερα
Οι συγγραφείς και τα βιβλία αντλούν έμπνευση από τη μητέρα φύση και της χαρίζουν μια τεράστια αγκαλιά για έναν καλύτερο κόσμο (Β’ Μέρος)
Η άγρια φύση είναι ένα ανεκτίμητο αγαθό που σήμερα μαστίζεται από μια κλιματική κρίση, μια κρίση αποτέλεσμα των ανθρώπινων τραγικών λαθών σε πολλά επίπεδα. Ο άνθρωπος δίχως τη φύση είναι ένα τίποτα, είναι έρμαιο του τέλους του και σκιά του εαυτού του μέχρι να αφανιστεί, η φύση είναι το σπίτι μας, το μεγάλο σπίτι που όλοι οφείλουμε να φροντίζουμε επιμελώς. Η άγρια φύση λόγω πολλών παραγόντων συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα, οι επιφάνειες άγριας ζωής δυστυχώς περιορίζονται με πρώτο και κύριο αίτιο την αδηφάγα ανθρώπινη δραστηριότητα. Η χλωρίδα και η πανίδα της γης υπόκεινται σε μια συνεχόμενη και δραστική μείωση του πεδίου ανάπτυξής τους, το περιβάλλον τους δέχεται απανωτά πλήγματα από διάφορους παράγοντες και καθεμία και καθένας από εμάς έχουμε την υποχρέωση και το καθήκον να βάλουμε φρένο στην καταστροφή. Είναι θλιβερό τα δάση να καίγονται, τα ζώα να πνίγονται από πλαστικά, το χώμα να μολύνεται, όλα αυτά έχουν συνέπειες στη δική μας υπόσταση. Η μητέρα φύση και τα είδη που την απαρτίζουν, αποτελούν την ασπίδα του ανθρώπου για να συνεχίσει να ζει στον πλανήτη Γη.Περισσότερα