Το έργο σου μιλάει από μόνο του, η αφοσίωσή σου το ίδιο, η αγιοσύνη της ψυχής σου οδήγησε τόσους και τόσους ανθρώπους στη σωτηρία ακόμα και όταν άφησες το μάταιο αυτό κόσμο για να πας να βρεις τον Άγιο πατέρα όλων μας. Καθόλου τυχαίο πως λίγο μετά τον θάνατό σου, όταν ο παραπληγικός που έμενε μαζί σου στον ίδιο θάλαμο ακούμπησε την φανέλα σου πάνω στο σώμα του μπόρεσε και πάλι να περπατήσει. Βρισκόσουν μια ζωή στην υπηρεσία του κλήρου και δεν έπαψες να βοηθάς και να στέκεσαι δίπλα στους αδύναμους ανθρώπους, να προσπαθείς να απαλύνεις τον πόνο τους και να τους ανακουφίζεις. Μοιραζόσουν το φαγητό σου και ας μην είχες στο τέλος να φας εσύ ο ίδιος. Ποτέ δεν σκέφτηκες τον εαυτό σου μα το πώς θα αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι στον κλήρο που πιστά σε ακολουθούσε και πίστευε βαθιά σε σένα. Μέσα από τα βιβλία σου διακήρυττες το καλό, αυτό που λίγες φορές εσύ εισέπραξες από την Εκκλησία, της οποίας υπήρξες ακούραστος τιμητής και γνήσιος αγωνιστής. Περισσότερα
