“Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις, εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς” έλεγε ο στίχος στο τραγούδι αφιέρωμα στον ποιητή Ντύλαν Τόμας. Ναι αυτή η εποχή, όπως και κάθε εποχή δεν αγαπά το διαφορετικό. Φαίνεται πως εξουθενώνει η διαφορετικότητα και προκαλεί ένα αίσθημα απώθησης. Είναι άνθρωποι μονάχοι που ξεμακραίνουν γιατί ο κόσμος δεν τους χωράει, η γη δεν είναι το σπίτι τους, η πόλη και το πλήθος τους διώχνει σαν να ήταν παράσιτα. Πώς λοιπόν εσύ ο ποιητής να μην κρυφτείς πίσω από την κολώνα για να μην σε δουν; Πώς να τα αντέξεις όλα αυτά τα αδηφάγα βλέμματα που καταλαβαίνεις πως θέλουν να σε καταβροχθίσουν, να σε κατασπαράξουν, να σε ευνουχίσουν, να σε ξεκοιλιάσουν με κάθε μέσο και κάθε τρόπο; Περισσότερα
