Δημοσιεύτηκε στισ

Άλκη Ζέη, Η μωβ ομπρέλα, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Άλκη Ζέη, Η μωβ ομπρέλα, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Η Άλκη Ζέη, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, σκιαγραφεί τους ήρωες της και αφηγείται τα γεγονότα και τις ανατροπές στη ζωή μιας οικογένειας σε μία από τις δεκαετίες που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας. Με φόντο τα τραγικά γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εκτυλίσσεται η ιστορία της Ελευθερίας, ενός κοριτσιού που δεν ασχολείται με όσα πρέπει να κάνουν τα σωστά κορίτσια, ενώ λατρεύει το διάβασμα και ζει στο Μαρούσι με τα δύο ζωηρά αδέρφια της και τους γονείς της. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Φιστόν Μουαντζά Μουζιλά, Τραμ 83, Εκδόσεις Καστανιώτη

tram

Είναι πραγματικά ευχάριστη έκπληξη, μέσα στον ορυμαγδό της επί το πλείστον ανόητης και ανούσιας παραγωγής βιβλίων, να ξεπηδούν διαμάντια όπως αυτό εδώ το βιβλίο. Και ξεχωρίζει αναμφίβολα διότι προβληματίζει, αποστομώνει, αναδύει θέματα, εγείρει ερωτήματα, αποτελεί ένα χαστούκι σε μία κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που λαμβάνει χώρα χρόνια τώρα σε αυτή την πληγωμένη ήπειρο, την Αφρική. Μία πόλη-χώρα – έτσι την αναφέρει ο συγγραφέας -, ένας τόπος μαρτυρίου, μία καμένη βάτος – για να θυμηθούμε και τον Σπέρμπερ – μία εγκληματική ζώνη που θα μπορούσε να είναι η γενέθλια πόλη του ή οποιαδήποτε άλλο σημείο της πολύπαθης ηπείρου. Μικρή σημασία έχει ο ακριβής προσδιορισμός της τοποθεσίας, αυτό που έχει σημασία είναι όπως πως το Τραμ 83, αυτό το κέντρο διασκέδασης, που δεν είναι παρά μία καταπάτηση της ανθρώπινης φύσης, ζει και βασιλεύει εις βάρος του ανθρώπου! Το Τραμ 83 ως βιβλίο είναι μια φωνή απόγνωσης, ένας λίβελος κατά της ασυδοσίας και της διαφθοράς, μία ελεγεία στην ανάγκη εξανθρωπισμού και επιστροφής στη λογική και τη δικαιοσύνη. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς, Το τραγούδι του χιλμπίλη, Εκδόσεις Δώμα

vance

“Το γράψιμο αυτού του βιβλίου ήταν μια απ’ τις πιο απαιτητικές αλλά και εποικοδομητικές εμπειρίες της ζωής μου. Έμαθα πολλά για την κουλτούρα μου, τον τόπο μου και την οικογένειά μου που δεν ήξερα, και ξαναέμαθα πολλά που τα είχα ξεχάσει. Χρωστώ πολλά σε πολλούς”. Αυτά είναι τα λόγια του ίδιου του Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς στο τέλος του βιβλίου. Ένα βιβλίο βγαλμένο από την ψυχή του συγγραφέα που αγγίζει με το δικό του τρόπο τη μεγάλη παράδοση της αμερικανικής λογοτεχνίας των Φώκνερ, Σταινμπεκ, Ντος Πάσσος. Η ζωή του γίνεται η αφορμή να γνωρίσει ο αναγνώστης τον ιδιαίτερο κόσμο και το περιβάλλον του συγγραφέα, την Αμερική και την ιστορία της έτσι όπως εκείνος την αντιλαμβάνεται μέσα από το πρίσμα της δικής του ζωής. Σκληρός αλλά και ευαίσθητος στις περιγραφές του, συγκινητικός μιλώντας για την οικογένειά του, ρεαλιστής μιλώντας για την τάξη των χιλμπίληδων, διεισδύει δίχως φόβο σε όλα αυτά που η σύγχρονη Αμερική ζει. Πρόκειται για ένα πρώτο δείγμα γραφής ενός νέου ανθρώπου που μπορεί και σαγηνεύει γιατί αφηγείται με ειλικρίνεια τις αναμνήσεις του και ξεγυμνώνει στιγμές και πρόσωπα και όσα συνέβησαν μέχρι την ενηλικίωσή του δίχως την παραμικρή ενοχή ή αναστολή.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

«Το Μυστικό», της Ευγενίας Μπογιάνου

μυστικο

Ανάμεσα στα διάφορα λογοτεχνικά είδη, εκείνο που πραγματικά χαρακτηρίζεται για τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας του, τόσο ως προς τη συγγραφή του όσο και ως προς την πρόσληψή του από τους αναγνώστες, είναι το διήγημα. Είδος απαιτητικό και ταυτόχρονα περιοριστικό της ελευθερίας του συγγραφέα -αφού θέτει όρια και κανόνες- αποτελεί μία βασική ένδειξη -για να μην πω απόδειξη- ότι όποιος κατορθώνει να συγγράψει επιτυχημένα διηγήματα διαθέτει εκείνο το άυλο υλικό που χαρακτηρίζει αμετάκλητα  έναν Τεχνίτη του Λόγου.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Theodore Dreiser, Η Κάρι μας, Εκδόσεις Gutenberg

ΚΑΡΥ

Δεν είναι διόλου τυχαίο που το μυθιστόρημα αυτό του Theodore Dreiser συγκαταλέγεται -σύμφωνα με τον Guardian- ανάμεσα στα 100 μυθιστορήματα που κανείς θα πρέπει να έχει διαβάσει. Το μυθιστόρημα, αν και γραμμένο πριν από περισσότερο από 100 χρόνια, καθίσταται προφητικό και αντικατοπτρίζει όλα αυτά που αναμφίβολα συμβαίνουν στο σήμερα, είναι ένα κοινωνικό μήνυμα από μέρους του συγγραφέα μιας και απώτερος σκοπός του είναι “η συμβολή του βιβλίου του στη βελτίωση της κοινωνίας”. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Λίνα Ρόκου, Το τέλος της πείνας, Εκδόσεις Ίκαρος

Το τέλος της πείνας

Στο βιβλίο του “Πείνα”, ο βραβευμένος με Νόμπελ Κνουτ Χάμσουν γράφει: “Η συναίσθηση της εντιμότητάς μου γέμισε το μυαλό μου, με πλημμύρισε με την υπέροχη αίσθηση πως ήμουν ένας άνθρωπος με χαρακτήρα, ένας φωτεινός φάρος μέσα σε μία θολή ανθρωποθάλασσα όπου επέπλεαν συντρίμμια και ναυάγια”. Ο ήρωας του Χάμσουν είναι πάντα επίκαιρος, πάντα σύγχρονος, πάντα παρών, διότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε – μην ξεχνάμε πως ο μεγαλοφυής Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε στο Παρίσι ολομόναχος από πείνα – τόσο η κοινωνία που ζούμε, με την ευρύτερη έννοια, θα χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη και οι άνθρωποί της ως αδύναμοι κρίκοι της. Η Λίνα Ρόκου επανέρχεται στο θέμα του Χάμσουν εύστοχα και στοχαστικά μέσα από τη ζωή και την αφήγηση της Έμμας, μιας κοπέλας της διπλανής πόρτας που πασχίζει να καλύψει μία πρωταρχική της ανάγκη, όχι να χορτάσει ή να απολαύσει την τροφή, απλά για να ζήσει σαν φυσιολογικός άνθρωπος.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ερνέστο Σαμπάτο, Το τούνελ, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Sabato

“Πόσοι από κείνους είχαν μαντέψει πως κάτω από τις αρχιτεκτονικές μου και “το κατιτί” πνευματικό” υπήρχε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί; Κανένας”. Αλήθεια, πόσο απρόβλεπτη είναι η ανθρώπινη φύση ειδικά απέναντι σε ένα θέμα όπως είναι ο έρωτας. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο προδομένος άνθρωπος για να πάρει πίσω ό,τι του ανήκει ή τουλάχιστον αυτό που ο ίδιος θεωρεί πως του ανήκει; Δια στόματος Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο Ερνέστο Σαμπάτο διεισδύει γυμνός αλλά σοφός στα άδυτα του ανθρώπινου νου που δεν παύει να στροβιλίζεται, που δεν παύει να επιθυμεί, που θέλει να κατακτήσει και κατακτά και αν κανείς του αφαιρέσει αυτό που ήδη κατέκτησε τότε είναι έτοιμος για όλα. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Γιάννης Ατζακάς, Η σπηλιά, Εκδόσεις Άγρα

σπηλια

“Το άρμα της Ιστορίας είχε πάρει τη μεγάλη στροφή του και κάλπαζε τώρα προς την τρίτη χιλιετία. Η σκόνη που άφησε πίσω του κατακάθιζε αργά πάνω στις ερειπωμένες πόλεις, στους τόπους εξορίας, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα κρεματόρια, πάνω στα πεδία των μαχών, στους ποταμούς του αίματος, στους κρουνούς των δακρύων. Ο αιώνας των μεγάλων προσδοκιών σφραγίστηκε από ακόμη μεγαλύτερες διαψεύσεις” γράφει ο Γιάννης Ατζακάς στο τέλος του βιβλίου. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Eric Vuillard, Ημερήσια διάταξη, Εκδόσεις Πόλις

Vuillard

Εν έτει 1938, στην Ευρώπη μαύρα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα και ένα θηρίο που λέγεται ναζιστική Γερμανία υψώνεται απειλητικά πάνω από τις χώρες και τις πόλεις. Εν αρχή ην η Αυστρία, η οποία κατηγορείται ανοιχτά από τον Χίτλερ για ουδετερότητα ως προς τις γερμανικές θέσεις του Τρίτου Ράιχ, δεν υπερασπίζεται τις θέσεις που πρέπει και θα το πληρώσει ακριβά. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Charles Baudelaire, Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

μπωντλαίρ

Η σειρά Μικρά διαχρονικά είναι ένα κόσμημα που συνεχίζει να εμπλουτίζει και να διακοσμεί τη βιβλιοθήκη μας, είναι μια σειρά που προσφέρει στον αναγνώστη μικρά άγνωστα διαμάντια διαχρονικών λογοτεχνών. Ο συγγραφέας των “Ανθών του Κακού” Σαρλ Μπωντλαίρ, στο ολιγοσέλιδο αλλά πολύ σημαντικό δοκίμιο “Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής” πραγματεύεται ποικίλα θέματα που τον απασχολούν σε σχέση με την αισθητική. Η γραφή του ακολουθεί και εδώ το αίσθημα ευθύνης και τις αρχές που διέπουν τη φιλοσοφία του, τον τρόπο αντίληψής του για τις τέχνες την εποχή των καλλιτεχνικών ζυμώσεων. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Χριστόφορος Μηλιώνης, Καλαμάς κι Αχέροντας, Εκδόσεις Κίχλη

μηλιωνης

Ο κόσμος του Μηλιώνη είναι ποτισμένος από την ελληνική ιστορία και την ιστορία των ανθρώπων τόσο της πόλης όσο και της υπαίθρου, στο μεταίχμιο της μετάβασης από το αγροτικό στο αστικό τοπίο. Στα πολύ δυναμικά διηγήματα, από όπου λείπει η έντονη δράση αλλά επικρατεί ένας βουβός πόνος, ξετυλίγεται το δράμα μιας Ελλάδας διαλυμένης που δεν εμπνέει στον αφηγητή νοσταλγία, αλλά απογοήτευση, τόσο για τα παρελθόντα όσο και για τα μελλούμενα. Τα πλούσια σε εικόνες διηγήματα, σα να αποτελούσαν πλάνα κινηματογραφικής ταινίας, σκιαγραφούν ένα κόσμο στατικό, ένα κόσμο παροπλισμένο και ο συγγραφέας μιλάει με επιμονή και ζήλο για ανθρώπους του καιρού του, ενός καιρού μελαγχολικού και έντονα δραματικού. Οι άνθρωποί του θύματα της Ιστορίας ή μιας χαμένης γενιάς, κουβαλούν μέσα τους το άρωμα του τόπου τους, αλλά αυτός ο τόπος μοιάζει χαμένος και καταπονημένος από το χρόνο και τα γεγονότα.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Όσκαρ Ουάιλντ, Σαλώμη, Εκδόσεις Gutenberg

Wilde

Σώμα του εγκλήματος κατά τον Ιωάννη, η Σαλώμη εμφανίζεται στον Όσκαρ Ουάιλντ σαν ένα πρόσωπο βγαλμένο από την Ιλιάδα του Ομήρου. Καθόλου τυχαίο μιας και ο Ουάιλντ διάβασε ήδη από τα 12 του χρόνια τον Όμηρο και πώς κανείς να μην επηρεαστεί από τον πρώτο άνθρωπο που έγραψε ουσιαστικά το πρώτο μυθιστόρημα του δυτικού πολιτισμού με την ευρύτερη έννοια; Ο Ιρλανδός ιερός “γίγαντας” που πέθανε από την πείνα σε ηλικία 46 μόλις ετών – όπως έμαθα στην εξαιρετική παρουσίαση του βιβλίου στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Gutenberg, από το οποίο έφυγα σοφότερος και ψυχικά πιο ευτυχής – αποτελεί το τέλειο παράδειγμα ιδανικού καταραμένου καλλιτέχνη, έτσι όπως λίγα χρόνια αργότερα θα πεθάνει στο Παρίσι από φυματίωση και λόγω του αλκοολισμού του ο Αμεντέο Μοντιλιάνι. Περισσότερα