Τον αγάπησες σφόδρα, του δόθηκες ψυχή τε και σώματι, τον πόθησες με όλο σου το είναι, στάθηκες δίπλα του σαν Πηνελόπη και σαν Παναγία να τον θαυμάζεις, να του εκμυστηρεύεσαι κάθε σκέψη σου και να αντλείς από εκείνον δημιουργία και έμπνευση, ήταν ο δικός σου θεός, ο μοναδικά πλασμένος. Πληγώθηκες όμως θανάσιμα, καταστράφηκες συναισθηματικά, κατέρρευσες ψυχικά και είχες για μόνο καταφύγιο αυτήν την επαφή με την τέχνη να σε κρατάει όρθια και να σε συντροφεύει στον κατήφορο της αγάπης. Σε εγρήγορση για να μην τρελαθείς εντελώς, για να μην καταρρεύσεις ολοκληρωτικά δόθηκες σε αυτήν. Τα έργα σου είναι ποτισμένα με αγάπη, με πάθος, πόθο, έρωτα, απόγνωση, απελπισία, αφοσίωση για εκείνον που έμελλε να στιγματίσει τη ζωή σου, την ψυχοσύνθεσή σου, το είναι σου, γεύτηκες πολλά δεινά και λίγες χαρές χαμένη στην σκέψη σου για εκείνον, στις στοές του μυαλού σου. Ο λόγος Καμίγ για τον Ροντέν, αυτόν τον άνθρωπο για τον οποίο ζούσες και ανέπνεες, γιατί ο έρωτας είναι τυφλός, ο έρωτας ο δικός σου είναι κεραυνοβόλος και απόλυτος, η εξάρτησή σου τελεσίδικη και χωρίς πισωγύρισμα, ταφόπλακα στην ηρεμία σου. Περισσότερα
